Tag: prawda

25 czerwca 2023 roku – niedziela (ósmy dzień po pobiciu)

Ktoś zwrócił mi uwagę, że trochę za dużo powiedziałem dzień wcześniej na kazaniu. Odpowiedziałem między innymi słowami: że mogło to być morderstwo i też by to miało być zamiecione? Uświadomiłem delikatnie tej osobie, co się stało. Zacząłem zastanawiać się jeszcze głębiej, co tu jest grane, że niektórzy podchodzą do sprawy w taki sposób, jakby nic się nie stało. Bóg wie, kto, w jaki sposób przyczynił się do tej sytuacji i odsłoni to w swoim czasie…

EWANGELIA Z TEGO DNIA BYŁA W PUNKT:

,,Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Nie bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach.

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie».” Mt 10 26-33

Pamiętam, że tego dnia mówiłem do sióstr na kazaniu, że przyznać się do Jezusa, to przyznać się do PRAWDY, a kto nie przyzna się do PRAWDY, tego Jezus zaprze się przed Ojcem.

I nie tylko Ewangelia była w punkt. Oto czytanie z tego dnia:

,,Rzekł Jeremiasz:
«Słyszałem oszczerstwo wielu: „Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego!” Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku: „Może on da się zwieść, tak że go zwyciężymy i wywrzemy pomstę na nim!”
Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą. Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą. Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego i który patrzysz na nerki i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę na nich. Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę.
Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców».” Jr 20, 10-13

oraz Psalm:

,,Dla Ciebie znoszę urąganie, hańba twarz mi okrywa,
dla braci moich stałem się obcym
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera
i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.
Panie, modlę się do Ciebie
w czas łaski, o Boże.
Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w Twojej zbawczej wierności.
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.”
Ps 69, 9-10. 14. 34

23 czerwca 2023 roku – piątek (szósty dzień po pobiciu)

Bardzo wcześnie rano wstałem. Przyszły mi myśli o kolejnych krokach. Wiedziałem, że nie można się zatrzymywać w walce o prawdę. Przyszła myśl, aby zawieźć list do miejscowego proboszcza, a zarazem fundatora Fundacji Płomień Eucharystyczny. List zawierał informację o zdarzeniu z 17 czerwca 2023 roku oraz zachętę do ogłoszenia ludziom, aby wynagrodzili Bogu za to, co się stało. Prosiłem w liście także o zapewnienie bezpieczeństwa w Kaplicy Wieczystej Adoracji w każdą środę podczas konferencji i w każdą sobotę podczas Najświętszej Ofiary. Do tej pomocy zasugerowałem Rycerzy św. Jana Pawła II, którym duszpasterzuje ksiądz proboszcz.

Włożyłem list do skrzynki na plebanii, ponieważ trwała Msza święta. Napisałem smsa z prośbą o odebranie listu oraz kilka zdań na temat tego, co zawiera list. Wyświetliło mi się powiadomienie, że sms został dostarczony. Jednak nie został odczytany i żadnego rycerza w sobotę na Mszy nie widziałem.

Następnie pojechałem do Parafii św. Brata Alberta w Radomiu do ks. proboszcza. Zajechałem akurat w momencie, kiedy prawie wszyscy wyszli z kościoła po Mszy świętej na zakończenie roku szkolnego. Na parkingu pod kościołem dostrzegła mnie pani organistka. Ucieszyła się i od razu zapytała, co u mnie słychać. Odpowiedziałem, że zostałem pobity we wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi oraz we wspomnienie św. Brata Alberta. Pani organistka wydawała się być przerażona. Przypomniałem jej moment, o którym spontanicznie mówiłem kiedyś na jednej z Mszy świętych. Zapowiedziałem wtedy publicznie, jaką pieśń poproszę na moim pogrzebie, gdybym otrzymał kiedyś łaskę męczeństwa: ,,W ciszy szukam słów” (https://www.youtube.com/watch?v=NQZPwzxoDHk). Powiedziałem także, że idę do proboszcza poinformować go, bo może będzie chciał ogłosić moim byłym parafianom i poprosić ich o modlitwę wynagradzającą Bogu za ten akt wandalizmu w miejscu świętym.

Dla ks. proboszcza miałem dwa listy. Drzwi od kancelarii były otwarte. Poszedłem więc z pokojem serca. W kancelarii był nie tylko mój były proboszcz, ale jeszcze mój następca w parafii, więc miałem świadka tej rozmowy. Najpierw poinformowałem, co się stało. Następnie powiedziałem, żeby proboszcz rozeznał w sumieniu, czy ogłosić ludziom to, co przekazuje słownie i na piśmie. Zadałem też kluczowe dla mnie pytania odnoszące się do moich spraw z prześladowcami i uzyskałem zadowalające odpowiedzi, których spodziewałem się nie tylko ustnie, ale i na piśmie. Na piśmie nie otrzymałem odpowiedzi do dzisiaj (18 sierpnia 2023). Następnie z pokojem serca powiedziałem, że przyjechałem, aby księża zobaczyli, że żyje i trzymam się. Pożegnałem się serdecznie.

Ciąg dalszy nastąpi…