Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?» Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Mk 2, 18-20
Pewnie znasz to bolesne uczucie, gdy traci się kogoś bardzo bliskiego. Niektórzy przeżywają wielki ból nawet po utracie rzeczy, do której są przywiązani. Nie ma jednak większego bólu od utraty poczucia bliskości Jezusa. Jednak zdarzają się takie sytuacje w życiu i Pan Bóg dopuszcza je, aby człowiek zobaczył swoją wewnętrzną wytrwałość w miłości do swojego Pana i Zbawiciela.
Czy doświadczyłeś takiego wewnętrznego postu? Jak poradziłeś sobie z brakiem doświadczenia Bożej bliskości? Tutaj mistrzynią będzie dla mnie zawsze św. Matka Teresa z Kalkuty, która mimo wielu lat nieczucia Boga, trwała przy Nim z płomiennym sercem. TO JEST PRAWDZIWA WIERNOŚĆ! Nawet jak nie czujesz odwzajemnienia swojej miłości, to i tak trwasz, bo masz wewnętrzną pewność, że Bóg kocha Cię (On nie potrafi nie kochać).
Nie wiem, czy przeżywasz teraz chwile z Panem Młodym, czy bez Niego. Wiedz, że Jego miłość do Ciebie jest nieodwołalna! Choćby spadły na Ciebie wszystkie nieszczęścia tego świata (jak u Hioba), to On trwa przy Tobie nawet wtedy, gdy w ogóle tego nie czujesz.
I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. Hbr 5, 8
Czy mimo swoich cierpień jesteś posłuszny Bogu i Jego przykazaniom? Uważaj w chwilach doświadczeń na syczącego i szepczącego słowa: zbuntuj się… On jest kłamcą i zwodzicielem. Ty trwaj przy Prawdzie!
Panie Jezu, dziękuję za łaskę wewnętrznej pewności, że jesteś i zawsze będziesz przy Mnie. Ufam, że z Tobą przetrwam wszystko.
Maryjo, kochana Mamo, Ty patrzysz z wielką troska na swoje dzieci. Proszę, wstawiaj się za nami i upraszaj nam wierność Bogu mimo doświadczeń.