W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął. Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?» I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa. Łk 6, 6-10
St. Mother Teresa of Calcutta
In the same way, anyone of you who does not renounce all his possessions cannot be my disciple. Lk 14:33
Jej świętość zawstydza
Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. Łk 14, 33
True humility
For as I see it, God has exhibited us Apostles as the last of all, like people sentenced to death, since we have become a spectacle to the world, to angels and men alike. We are fools on Christ’s account, but you are wise in Christ; we are weak, but you are strong; you are held in honor, but we in disrepute. To this very hour we go hungry and thirsty, we are poorly clad and roughly treated, we wander about homeless and we toil, working with our own hands. When ridiculed, we bless; when persecuted, we endure; when slandered, we respond gently. We have become like the world’s rubbish, the scum of all, to this very moment. I am writing you this not to shame you, but to admonish you as my beloved children. Even if you should have countless guides to Christ, yet you do not have many fathers, for I became your father in Christ Jesus through the Gospel. 1 COR 4:9-15
Głębia pokory
Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i wzbudzamy odrazę we wszystkich aż do tej chwili. Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć – jako moje najdroższe dzieci. Choć mielibyście bowiem dziesiątki tysięcy wychowawców w Chrystusie, nie macie wielu ojców; ja to właśnie przez Ewangelię zrodziłem was w Chrystusie Jezusie. 1 Kor 4, 9-15