Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 43

14 września 2023 roku Święto Podwyższenia Krzyża Świętego

Wieczorem poruszyły mnie słowa z książki pt. ,,Nie poprawiać Pana Boga”:

,,I jak greccy uczeni pogańscy mówili do św. Pawła szalejesz, gdy im Apostoł Narodów głosił Naukę Chrystusa, tak tych samych słów gotowe użyć ociernione dusze, gdy im gorliwy kapłan nakazuje wszystko wykonywać, czego Jezus naucza. Gdy nie nazwą takiego księdza szalonym wariatem – to mu zarzucą przesadę.

Dla próby niech tylko ksiądz zacznie od tak pobożnych dusz, by biednych chorych, opuszczonych i w ogóle tych, którzy nas rażą i brudem, i nędzą i w ogóle wszystkim… niech ksiądz każe tych uważać i uznawać za Chrystusa – to jeśli nie głośno, to po cichu zarzucą mu przesadę – mimo, że czytają i dobrze znają słowa Jezusa: ,,Coście tym najmniejszym uczynili, mnieście uczynili”.

Kto nie postępuje na wyżyny wytyczone przez Naukę Jezusa, ten się cofa, jak mówi Chrystus. Celem Jego nauki to nie zasklepienie się w ulubionych o zabetonowanych formach ludzkich pomysłów, choćby najgrubiej zalakierowanych Pismem świętym ze stałym powoływaniem się na słabość ludzką, gdy chodzi o usprawiedliwienie swych upadków. – Bo nawiasem mówiąc, dusze ociernione, jak dla siebie są niebywale aż gorsząco wyrozumiałe i ze wszystkiego bez spowiedzi rozgrzeszą się – tak dla innych, a zwłaszcza dla kapłana, który im wytknął ich błędy choćby raz – są bez miłosierdzia i tak go będą ścigać nienawiścią, że jak mówi Sienkiewicz, choćby się taki prześladowany biedak, do szpary w podłodze schował, to go jeszcze igłą wydłubią i zakłują”.

W święto Podwyższenia Krzyża Świętego dodałem kolejne, dawne kazanie na rumble, w którym mówiłem o miłości do Jezusa ukrzyżowanego… (https://rumble.com/v3hl0d6-zakazane-kazanie-nr-14-i-postpili-z-nim-tak-jak-chcieli..html)

16 września 2023 roku

Poruszyły mnie słowa z Liturgii Godzin:

,,Dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć”. (Łk 21, 15)

oraz z Ewangelii:

,,Pokaże wam na przykładzie, do kogo podobny jest ten, kto przychodzi do mnie, słucha słów moich i w czyn je obraca. Podobny jest do człowieka, który budując dom wkopał się głęboko i założył fundament na skale. Kiedy potem przyszła powódź, wody uderzyły na ów dom, lecz nie mogły go poruszyć, bo był dobrze zbudowany”. Łk, 6, 47-48.

Panie Jezu, moja Skało, ufam Tobie całym sercem, że utrzymasz mnie podczas każdej powodzi i nawałnicy. Będąc z Tobą nie lękam się.

Słowa umocnienia przyszły także z Apokalipsy św. Jana:

,,Potem ujrzałem rzeszę wielką, której nikt zliczyć nie zdołał, ze wszystkich narodów i pokoleń, ludów i języków. Stali przed tronem i przed Barankiem przyodziani w białe szaty, a w rękach swych mieli palmy. Wołali głosem donośnym: ,,Zbawienie od Boga naszego, który zasiada na tronie, oraz od Baranka!” Wszyscy aniołowie stali wokoło tronu, starców i czterech żywych istot. I upadli przed tronem na twarze i oddali Bogu cześć mówiąc: ,,Amen! Uwielbienie i chwała, mądrość i dziękczynienie, cześć, moc i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.”

A jeden ze starców zapytał się mnie: ,,Kto są ci w białe szaty przyodziani i skąd przybyli?” Odpowiedziałem mu: ,,Panie mój! Ty to wiesz”. A on rzek do mnie: ,,To są ci, którzy przyszli z wielkiej udręki. Obmyli swe szaty i wybielili je we krwi Baranka. Dlatego stoją przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego. A ten, który siedzi na tronie, zstąpi na nich, aby mieszkać z nimi. Nie będą więcej łaknąć ani pragnąć; ani żar słoneczny, ani upał razić ich więcej nie będzie. Bo Baranek, który stoi w środku przed tronem, pasterzem ich będzie i zaprowadzi do źródeł wody żywota; a Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu”. Ap 7, 9-17

oraz

,,(…) czas bowiem jest bliski. Niech złoczyńcy popełnią jeszcze więcej złości, a nieczyści jeszcze więcej nieczystości. Sprawiedliwy zaś niechaj postępuje jeszcze sprawiedliwiej, a święty niechaj się jeszcze więcej uświęca”.

,,Oto przychodzę wkrótce, a ze mną nagroda moja, aby oddać każdemu według uczynków jego. Jam jest Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec. Błogosławieni, którzy obmywają swe szaty we krwi Baranka! Będą mieli prawo do drzewa żywota i wejdą przez bramy do miasta. Poza murami zaś pozostaną psy, czarownicy, nierządnicy, mordercy, bałwochwalcy i wszyscy ci, którzy kochają kłamstwo i czynią je”. Ap 22, 10-15

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. Wytrwaj przy Pasterzu
  2. Zaproszenie do świętości
  3. W imię Prawdy! C. D. 40
Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 40

10 września 2023 roku

W ciągu dnia pomocne były dla mnie słowa z Psalmu 118, 6-8:

,,Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną;
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel,
z góry będę spoglądał dla mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku”.

Wieczorem pokrzepieniem były słowa z książki pt. ,,Nie poprawiać Pana Boga”:

,,Ty Sam Boże Broń każdego duszpasterza, lekarza duchownego, mającego aż sakramentalne posłannictwo od Ciebie obwarowane w dodatku aż takim pełnomocnictwem, które brzmi: ,,Idźcie i nauczajcie… nauczajcie zachować WSZYSTKO cokolwiek wam powiedziałem, kto was słucha, Mnie słucha – a kto wami gardzi, Mną gardzi i Tym, Który Mnie posłał”. Ty Boże broń kapłana, który wsłuchany w Twe bezwzględne nakazy, jak żeglarz wpatrzony w gwiazdę polarną – odważy się śmiało zabrać do wyrywania tych cierni i ostów, podstępnie polakierowanych Pismem świętym, by nie dusiły Ziarna Prawdy Twojej.

Dusz ociernionych nic to nie obchodzi, że Pismo święte woła do kapłanów:
,,Upominaj, gróź, zaklinaj”. Ociernione dusze nawet w kościele gotowe zawołać ,,milcz kapłanie bo my mamy swoje drogi i to drogi oparte na Piśmie świętym”.
Przewidział to wszystko św. Paweł apostoł, który w tej sprawie pisze do Tymoteusza, że w ostatnie dni nastąpią czasy niebezpieczne; ludzie będą sami siebie miłować… będą chciwi… hardzi, pyszni, niewdzięczni, bez miłości, bez pokoju, potwarcy, bez dobrotliwości.
Będą mieć w prawdzie wszystkie pozory pobożności – lecz z jej mocy nie będą korzystać – tylko zawsze się uczyć będą, a nigdy do posiadania prawdy nie dojdą.

Po tych uwagach tak ważnych – takie dodaje polecenia:
,,Przed Bogiem i Jezusem Chrystusem oświadczam, Który będzie sądził żywych i umarłych – przepowiadaj Jego Słowo, nalegaj w czas i nie w czas, karaj, proś, łaj, z wszelką cierpliwością i nauką – albowiem przyjdzie czas, gdy zdrowej nauki nie ścierpią: ale według swoich pragnień pozbierają sobie nauczycieli – od słuchania Prawdy odwrócą się, a ku baśniom się obrócą – a ty czuwaj i we wszystkim wypełniaj posłannictwo Ewangelii”. (…)

Ociernione dusze są zupełnie porażone zarazą modernizmu, tak stanowczo potępionego przez wiekopomnego Piusa X, ale za to ten biedny papież doznał takiego ataku i od uniwersytetów, i od ludzi polityki religijnej idącej na ugodowość z innymi wyznaniami dla rzekomego pozyskania ich dla Kościoła, że był Papieżem Samotnikiem do końca życia od chwili potępienia modernistycznej herezji. Wszyscy, dosłownie wszyscy go opuścili, bo nawet, nawet wielka ilość kleru i zakonów.

Ociernione dusze lubią kazania, ale tylko te, które wszystko starają się usprawiedliwić słabością ludzką, a niczego nie piętnują – i nie ruszają ich utartych dróg życia rzekomo Bożego, dróg, które opadają w dół i duszą Ewangelię”.

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. Wiele do powiedzenia
  2. Niewygodni Nauczyciele Prawdy
  3. Ogień miłości
Opublikowane w

Wytrwaj przy Pasterzu

Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy». J 10, 27-30

Czytaj dalej Wytrwaj przy Pasterzu

Przeczytaj także:

  1. Mój Pasterz
  2. Mój Pasterz
  3. Dwa głosy
Opublikowane w

Dałem wam przykład

Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!»

Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści». A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem». J 13, 1-15

Czytaj dalej Dałem wam przykład

Przeczytaj także:

  1. Potęga pokory
  2. Powołani, aby służyć
  3. Wyzwanie dla ojców rodzin
Opublikowane w

Godzina uzdrowienia

Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie, kiedy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on już bowiem umierający.

Jezus rzekł do niego: «Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie». Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko». Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej. Rzekli mu: «Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka». Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, kiedy Jezus rzekł do niego: «Syn twój żyje». I uwierzył on sam i cała jego rodzina. Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei. J 4, 43-54

Czytaj dalej Godzina uzdrowienia

Przeczytaj także:

  1. Uwierzył słowu
  2. Powiedz słowo
  3. Dotyk