Mary said, “Behold, I am the handmaid of the Lord. May it be done to me according to your word.” Luke 1:38
TAK dla życia! NIE dla śmierci!
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa» Łk 1, 38
Światło miłosierdzia
Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce apostołów. Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegały się wielkie rzesze do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia. Dz 5, 12a. 14-16
One of the greatest prophets
Observing the boldness of Peter and John and perceiving them to be uneducated, ordinary men, they were amazed, and they recognized them as the companions of Jesus. Then when they saw the man who had been cured standing there with them, they could say nothing in reply. So they ordered them to leave the Sanhedrin, and conferred with one another, saying, “What are we to do with these men? Everyone living in Jerusalem knows that a remarkable sign was done through them, and we cannot deny it. But so that it may not be spread any further among the people, let us give them a stern warning never again to speak to anyone in this name.” So they called them back and ordered them not to speak or teach at all in the name of Jesus. Peter and John, however, said to them in reply, “Whether it is right in the sight of God for us to obey you rather than God, you be the judges. It is impossible for us not to speak about what we have seen and heard.” Akts 4:13-20
TOTUS TUUS
Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. Kazali więc im wyjść z sali Sanhedrynu i naradzali się między sobą: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jeruzalem. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie szerzyło się to wśród ludu, surowo zabrońmy im przemawiać do kogokolwiek w to imię!» Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy». Dz 4, 13-20