Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi». J 16, 12-15
Mija prawie dwa tysiące lat od zesłania Ducha Prawdy i wciąż tak wiele osób żyje w kłamstwie i ciemności. Dlaczego tak jest? Jak ludzie mogą miłować kłamstwo? A może nie potrafią wyzwolić się z sideł kłamstwa. Może ono tak silnie wgryzło się w umysły i serca, że ciężko stanąć w prawdzie o Bogu, sobie i świecie.
Boże kochany, ześlij na nowo Ducha Prawdy, aby ludzie ocknęli się z duchowej śmierci. Niech każdy porzuci umiłowanie grzechu, wyrzeknie się nieprzyjaciela i otworzy serce na Bożego Ducha. Przyjdź Duchu Święty i odnów oblicze serc, tak wielu serc, które umierają w ciemności grzechu ze sztucznym uśmiechem na twarzy.
Bracia: Dostąpiwszy usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa; dzięki Niemu uzyskaliśmy na podstawie wiary dostęp do tej łaski, w której trwamy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko tym, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota – nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. Rz 5, 1-5
Osoby żyjące w prawdzie nie są rozumiane w dzisiejszym świecie. Doświadczają ucisku, ale nie lękają się go, ponieważ wiedzą, że ten wyrabia wytrwałość, cnotę i nadzieję, która zawieść nie może. Ludzie żyjący w żywej relacji z Trójcą Świętą, Bogiem Ojcem, Synem Bożym i Duchem Świętym, mają niesamowite pokłady miłości i wytrwałości w sobie. Świat nie może ich złamać.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy. Ps 8, 4-7
Wielki jest człowiek, ale jak korzysta z tej wielkości? Biedny jest ten, kto zapomniał od kogo otrzymał istnienie i przestał respektować Boże prawa. Pod stopami złożył sobie nie tylko stworzenia, ale i Boga oraz Ewangelię. Czy taka pogarda może skończyć się dobrze? Wiem, że Bóg uniżył się i umył uczniom stopy. Uczynił to jednak nie po to, aby uczniowie poczuli się panami Boga, ale naśladowali Go w pokornej służbie Bogu i ludziom. Idź i naśladuj Jezusa mimo niezrozumienia przez świat.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
Bogu, który jest i który był, i który przychodzi. Por. Ap 1, 8
Boże kochany, Trójco Święta, dziękuję za nieustanne przychodzenie i objawianie Prawdy. Chwała Tobie Boże Tatusiu, Synu Boży i Duchu Prawdy.
Maryjo, kochana Mamo, proszę, zanieść dziękczynienie Trójcy Świętej za codzienne prowadzenie i łaskę życia dla Bożej chwały.
Św. Józefie, proszę, uwielbiaj dzisiaj razem ze świętymi w niebie oraz wiernymi na ziemi Boga Ojca, Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego.
Wszystkim czytającym ten wpis NIECH BŁOGOSŁAWI BÓG WSZECHMOGĄCY OJCIEC I SYN + I DUCH ŚWIĘTY.