Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali. Mk 6, 7-13
Apostołowie są rozesłani z poważną misją. Otrzymują bardzo ważną wskazówkę. Nie powinni opierać się na tym co ludzkie i materialne. Mają całkowicie ufać Bogu i zdać się na Niego. To On jest ich siłą. To z Nim w sercu nie muszą lękać się nieczystych demonów i odrzucenia ze strony ludzi.
Przypomina mi się świadectwo pewnej siostry zakonnej o świątobliwym kapłanie (w tej chwili Słudze Bożym), który będąc proszony przez biskupa o egzorcyzmowanie mocno opętanej osoby, mówił, że idzie z Matką Bożą w sercu i krzyżem w ręce. I tak mimo nadludzkiej siły złego kapłan w imię Jezusa Chrystusa wyrzucał demony. To piękna i ważna wskazówka dla wszystkich biskupów, kapłanów i rodziców. Trzeba oprzeć się na dwóch Sercach Jezusa i Maryi i nie lękać się choćby największych sił ciemności.
Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: «Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela». Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. 1 Krl 2, 1-4. 10
Patrząc na piękny testament Dawida dla swojego syna, można zobaczyć prawdziwe priorytety, które rodzice powinni przekazywać swoim dzieciom i żyć nimi przykładnie. Taka jest rola tych, którzy otrzymali zaszczytną funkcję króla, rządzącego, rodzica, nauczyciela. Kto dzisiaj o tym pamięta i kto ma takie priorytety? Kto potrafi sporządzić taki duchowy testament?
Ty panujesz nad wszystkim, w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko. 1 Krn 29, 12b
Boże, kochany Ojcze, który wciąż posyłasz swoich uczniów do walki i mówisz, że mają oprzeć się całkowicie na Tobie, pomóż nam nie szukać ludzkich środków, lecz iść z głęboką wiary na poligon walki duchowej.
Maryjo, kochana Mamo, Gwiazdo Nowej Ewangelizacji, Niepokalana miażdżąca głowę węża, prowadź swoje dzieci do codziennych zwycięstw w walce ze złem. Pomóż nam także, gdy potkniemy się, abyśmy szybko powstawali i byli jeszcze mocniejsi zaufaniem do Boga.
Św. Józefie, mężny opiekunie św. Rodziny, prowadź nas w walce i zwycięstwach dla chwały Trójcy Świętej.
Wszystkim czytającym ten wpis NIECH BŁOGOSŁAWI BÓG WSZECHMOGĄCY OJCIEC I SYN + I DUCH ŚWIĘTY.
oraz
oraz