Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie. Iz 40, 11
Byłoby pięknie, gdyby każdy człowiek miał taką relację z Panem. Być na ramionach Jezusa. Mieć pokarm do syta. Iść łagodnie według Jego woli. Czy taka bajka jest realna? Myślę, że tak, jeśli ktoś ma wiarę małego dziecka. Niestety wielu ludzi „dorosło” i poczuło ,,lepsze” pastwiska. Te osoby w swojej głębi wiedzą, że odejście od Pana było złą decyzją. Przez źle rozumiany honor i dumę, nie chcą albo nie potrafią wrócić do Pasterza. Ten natomiast nie przestaje kochać tych, którzy odeszli. On cały czas szuka ich i znajduje;
Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych. Mt 18, 12-14
Pozwól odnaleźć się w tym słowie. Może nie odszedłeś od Boga tak dosłownie. Z całą otwartością i szczerością zobacz dzisiaj swoją relację z Pasterzem. Czy jesteś bardzo blisko Niego? Czy oddaliłeś się od Jego polany? Choćbyś był tysiące kilometrów dalej, On tam teraz jest i wyciąga do Ciebie ramiona. Nie bój się wpaść Mu w objęcia. Uczyń to tu i teraz w Twoim umyśle i sercu. Pozostań tam tyle, ile tylko chcesz. Pozwól Mu przyprowadzić Cię do jedynego dobrego pastwiska.
Panie, dziękuję Ci za to, że cały czas odnajdujesz mnie. Oddaję Ci swoje ciało, umysł i serce, abyś mógł we mnie szukać zgubionych owiec i przyprowadzać je do siebie. Prowadź mnie Panie!
Dzisiaj polecam mega świadectwo:
oraz coś dla dzieci (zrozumieją nawet dorośli 🙂 )