Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:
«Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli,
niech go ocali, jeśli go miłuje».
Sfora psów mnie opadła,
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli moje ręce i nogi,
policzyć mogę wszystkie moje kości.
Dzielą między siebie moje szaty
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, Panie, nie stój z daleka,
pomocy moja, śpiesz mi na ratunek. Ps 22, 8-9. 17-20
Spróbuj dzisiaj przenieść się sercem do ostatnich dni Jezusa. Liturgia Słowa Niedzieli Palmowej przedstawia tyle scen, że nie sposób nie znaleźć się w którejś z nich. Ja dzisiaj dostrzegam siebie wiele razy. Czuję się obnażony pod każdym względem. Mogę zobaczyć siebie w zdradzie Judasza, zapierającym się Piotrze, tchórzliwych uczniach. Z drugiej strony widzę tak wielką miłość Jezusa, że ze wstydem błagam o przebaczenie. Jego upokorzenie sięgało niewyobrażalnego bólu. Dzisiaj wiem, że ja też tam byłem i swoje krwawe srebrniki dołożyłem. A Ty? Czy potrafisz zobaczyć swoją małość?
Dzisiejszy filmik pomoże Ci znaleźć odpowiedź;