Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?»
Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga». Mt 22, 15-21
Popatrz sercem na biednych, przewrotnych faryzeuszy, którzy próbują podchwycić Jezusa w mowie. Knują zasadzkę i myślą, że uda się im przechytrzyć Syna Bożego. W swoim podstępie powiedzieli nawet trochę prawdy uznając Jezusa za prawdomównego i nauczającego w prawdzie drogi Bożej. Jednak za chwilę dodali kłamliwe słowa, że na nikim Mu nie zależy. Choć to można rozumieć, że nauczając, nie czuł się skrępowany opinią żadnej osoby.
Jezus w swojej mowie nie skupia się od razu na odpowiedzi. Najpierw okazuje swój ból z powodu przewrotności pytających. On od razu widział ten podstęp w ich sercach. Mimo to wykorzystał moment, aby powiedzieć ponadczasową naukę o tym, że trzeba oddać Cezarowi/Państwu to, co należy się według ustaleń, a Bogu także oddajemy to, co się należy.
Tym samym w źródle ewangelicznej prawdy mamy potwierdzenie, że trzeba płacić podatki i tu nie ma dyskusji. Co natomiast powinniśmy oddać Bogu?
Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały,
budzi trwogę najwyższą, większą niż inni bogowie.
Bo wszyscy bogowie pogan są tylko ułudą,
Pan zaś stworzył niebiosa.
Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu,
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.
Ps 96, 4-5. 7-8
Bogu należy się chwała i wdzięczność za wszystkie Jego dobrodziejstwa. Dziękuj Mu stale za życie, zdrowie, zdolności, dary, cnoty, ludzi, których spotykasz. Uwielbiaj Go w każdym czasie.
Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach, pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na wytrwałą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie. Wiemy, bracia przez Boga umiłowani, o wybraniu waszym, bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się samym tylko słowem, lecz mocą i działaniem Ducha Świętego oraz wielką siłą przekonania. 1 Tes 1, 2-5b
Popatrz na postawę św. Pawła, który dziękuję za ludzi, za dzieło wiary, trud miłości, wytrwałą nadzieję, za moc i działanie Ducha Świętego, za wielką siłę przekonania w ewangelizacji.
Dzisiaj jest niedziela. To piękny dzień na oddanie chwały Bogu za miniony tydzień i wiele pięknych, ale i trudnych momentów, w których Pan z pewnością był przy Tobie. Podziękuj Mu teraz oraz na Mszy świętej.
Panie Jezu, jak Ci dziękować za tyle dobra, które wciąż mi zsyłasz? Niech moje życie, każdy oddech będzie oddawaniem Tobie chwały za wszystko. Prowadź mnie przez życie, aby ono było całe dla Ciebie i bliźnich w służbie według Twojej woli.
Maryjo, kochana Mamo, proszę, zanieś moje dziękczynienie przed tron Twego Syna.