Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: «Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!» A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem». I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?» Mk 8, 14-21
Ile to już razy słuchałeś o Bożych cudach w Ewangeliach? Ile razy sam doświadczyłeś niezwykłego działania łaski i Bożej opatrzności? Dlaczego więc popadasz w lęk i brak ufności wobec Stwórcy, gdy nagle mało jest w portfelu, na koncie, w lodówce? Przypomnij sobie to, co mówi dzisiaj Jezus o podwójnym rozmnożeniu chleba. On tak samo sprawi, że i Tobie nie zabraknie chleba. Kiedy będzie trzeba, to poruszy czyjeś serce, aby nakarmić Cię i to nie tylko chlebem materialnym, ale i Bożym.
Nie zachowuj się więc jak kolejny nierozumiejący znaków Bożej opatrzności. Trwaj przy Panu w chwilach dobrobytu i niedostatku. Ufaj Mu całym sercem, a nie zawiedziesz się. Troska o pokarm doczesny może być na końcu Twoich trosk. ,,Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane” (Mt 6, 33)
Pan Bóg, widząc, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki podniebne, bo żałuję, że ich stworzyłem». Tylko Noego Pan darzył życzliwością. Pan rzekł do Noego: Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś wobec Mnie prawy wśród tego pokolenia. Rdz 6, 5-8; 7, 1
Smutne są powyższe słowa. Czy jednak ten obraz nie jest trochę podobny do dzisiejszych czasów. Czy już tylko nieliczni są prawi wobec Boga, a większość żyje zatopiona w egoizmie, pysze i wszelkich możliwych nieczystościach? Biedny Stwórca patrzy na nasze ludzkie niegodziwości… Dobrze, że jesteśmy na progu Wielkiego Postu. Może już dzisiaj jest ten czas, aby zacząć nowe, głębsze życie w prawdziwej przyjaźni z Jezusem Chrystusem.
Kochany Boże, przepraszam za wszystkie chwile zbytniego zamartwiania się o przyziemne sprawy. Proszę Cię o łaskę całkowitego ufania Tobie. Prowadź mnie według swojej świętej woli, abym odważnie głosił Twoje królestwo.
Maryjo, kochana Mamo, Mistrzyni ufności, wstawiaj się za nami, abyśmy przylgnęli do Twego Syna całym sercem i ufali Mu do końca naszych ziemskich dni.