W imię Prawdy! C. D. 14

26 czerwca 2023 roku ciąg dalszy…

Po wysłaniu pism, pojechałem do bliskich.

Tego dnia dostałem smsem wyznaczony dzień i godz. spotkania w kurii. Odpisałem grzecznie, że wysłałem już pisma, w których wyjaśniam wszystko.

Ktoś próbował wymusić na mnie, żebym pojechał albo oddzwonił. Mimo to wiedziałem, że najpierw mają dojść listy i spotkanie będzie na specjalnie przygotowanych, bezpiecznych warunkach, ponieważ sytuacja jest nadzwyczajna. Jeśli ktoś tego nie rozumie, to prędzej czy później zrozumie.

Były jednak osoby, które starały się zadbać o moje bezpieczeństwo i jestem im za to bardzo wdzięczny.

TEGO DNIA JEDEN Z KAPŁANÓW ZAPROPONOWAŁ MI W WIADOMOŚCI DYŻUR POJEDYNCZEJ ADORACJI W KAPLICY OD GODZ. 1-4.
W SYTUACJI ZAGROŻENIA ŻYCIA I ZDROWIA PO POBICIU I GROŹBACH, TO MÓGŁ BYĆ PRAWDZIWY OGRÓJEC ZE SCHWYTANIEM I UPROWADZENIEM. CHYBA JESZCZE JEDNAK NIE JEST TEN CZAS.

Słowo Boże z tego dnia:

,,Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!»” Mt 7, 13-14

,,Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie,
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu.” Ps 15, 1-2

27 czerwca 2023 roku – wtorek (dziesiąty dzień po pobiciu)

Próbowałem trochę odespać, ale nie wyszło. Zamiast tego był czas na modlitwę i pisanie tego dziennika. Co życie dalej pokaże? Bóg wie. Mi pozostało trwać przy Nim i głosić prawdę.

Tego dnia zostały wysłane kolejne pisma, między innymi do prokuratury krajowej.

Ciąg dalszy nastąpi…

W imię Prawdy! C. D. 13

26 czerwca 2023 roku – poniedziałek (dziewiąty dzień po pobiciu)

Tego dnia podjąłem radykalne kroki w celu ochrony swojego życia i zdrowia.

Zależało mi tego dnia, aby wysłać najważniejsze listy:

1 – do księdza biskupa z kilkunastoma pytaniami dotyczącymi ostatniego roku. W pytaniach powoływałem się na poszczególne kanony Kodeksu Prawa Kanonicznego. Tak mi przyszło postudiować w mojej nowej sytuacji zarówno stary jak i nowy kodeks prawa kanonicznego. Przydało się. W piśmie była zawarta prośba o pisemną odpowiedź z wyznaczonym terminem.

2 – do ks. biskupa zawiadomienie na prześladowcę nr 1 o możliwości popełnienia przestępstwa z poszczególnych kanonów Kodeksu Prawa Kanonicznego. W piśmie była zawarta prośba o pisemną odpowiedź z wyznaczonym terminem.

3 – do Kurii Diecezji Radomskiej o podanie, jakie informacje na mój temat przekazywali komukolwiek. W piśmie była zawarta prośba o pisemną odpowiedź z wyznaczonym terminem. (Nie otrzymałem odpowiedzi do dzisiaj).

4 – do miejscowego ks. proboszcza, a zarazem fundatora Fundacji Płomień Eucharystyczny z prośbą o pomoc w zapewnieniu bezpieczeństwa w kaplicy. W piśmie była zawarta prośba o pisemną odpowiedź z wyznaczonym terminem. (Nie otrzymałem odpowiedzi do dzisiaj).

5 – do Sądu Kościelnego Diecezji Radomskiej zawiadomienie na prześladowcę nr 1. W piśmie była zawarta prośba o pisemną odpowiedź z wyznaczonym terminem. (Otrzymałem odpowiedź 31 lipca 2023 roku w piśmie będącym odpowiedzią na kilka pism. Z odpowiedzi zrozumiałem, że moje zawiadomienie nie zostało rozpatrzone jako zawiadomienie, lecz jako materiał w mojej sprawie, który dołączono do tajnych akt. Czyli miałem zrozumieć, że nie będzie podjęcia sprawy prześladowcy nr 1 mimo zawiadomienia? Dlaczego?)

6 – do księdza Prezesa Fundacji Płomień Eucharystyczny z prośbą o przekazanie kazań i konferencji ze strony www.adoracja.pl W piśmie była zawarta prośba o pisemną odpowiedź z wyznaczonym terminem. (Nie otrzymałem do dzisiaj odpowiedzi na to pismo).

ZAZNACZYŁEM W PISMACH, ŻE Z DNIEM 26 CZERWCA 2023 ROKU W ZWIĄZKU Z ZAISTNIAŁĄ SYTUACJĄ, PROSZĘ O KONTAKTOWANIE SIĘ ZE MNĄ JEDYNIE DROGĄ OFICJALNĄ W FORMIE PISEMNEJ PRZESYŁANEJ POCZTĄ.

Powody tej decyzji były bardzo proste:
1 – Jestem w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia. Moi oprawcy są na wolności.
2 – Nie ufam nikomu w Kurii Diecezji Radomskiej.
3 – Nie ufam Zarządowi Fundacji Płomień Eucharystyczny.

Dlaczego? Oto nie wszystkie powody:

Czerwiec 2022 roku – Prześladowca nr 1 wchodzi na moją Msze i stoi na pewniaka w pierwszej ławce. Nie wytrzymuje i wchodzi do zakrystii ze swoim monologiem. Kończy wulgarnie nie patrząc na księży i dzieci.
W wiadomości zapowiada mi działania na moją niekorzyść tak, abym wylądował u emerytów.

5 sierpnia 2022 roku – Prześladowca nr 1 zajeżdża nabuzowany na motorze na teren parafii, kiedy ja akurat jestem na zewnątrz, jakby mnie obserwował i wymusza rozmowę. Potem atakuje mnie w ruchu drogowym. Akcja była jak w filmach kryminalnych.

24 sierpnia 2022 roku – ks. prezes Fundacji Płomień Eucharystyczny zdradza się wobec mnie ze swoim bardzo negatywnym podejściem do mojej osoby, gdy mówi mi bezprawnie, abym nie siadał do konfesjonału.

29 sierpnia 2022 roku – dziwne spotkanie z pasterzem i dwoma kapłanami naciskającymi na moją konfrontację z prześladowcą nr 1. Ponadto sugerują, że mam się doszkolić w spowiadaniu.

4 września 2022 roku – pół godziny przed umówionym spotkaniem z wyżej wymienionymi kapłanami, pojawia się prześladowca nr 1 w kaplicy, gdy leżę krzyżem. Człowiek nęka mnie i zniesławia. Potem rozmawia z nim dwóch kapłanów. Po czym ci księża przychodzą do mnie z grobowymi minami, ale już po pół godziny śmieją się równo. Pomyślałem: ,,z kim ja mam do czynienia?”. Daniel w jaskini lwów…

Połowa września – pasterz mówi mi, że wyznaczy mi zadania w miejscu posługi, w którym już byłem od 25 sierpnia. Mówi także, że stara nominacja jednego z kapłanów na kapelana sióstr jest już nieaktualna. Jednak ewidentnie zainteresowany kapłan i prezes zachowują się jakby była ważna.

Połowa września 2022 roku – Jestem zaproszony do ks. prezesa pod przykrywką pomocy, a wciska mi kolejne szpileczki i insynuuje, że coś u mnie jest nie tak.

Druga połowa października – do wrogów dołącza prześladowca nr 2 i idzie ze swoją narracją, jak tornado wszędzie, gdzie się da .

8 listopada 2022 roku – jestem wezwany do Kurii. Wsiadam do samochodu, a do garażu podchodzi prześladowca nr 1. Skąd wiedział o dniu, godzinie i formie spotkania? Jeszcze pokazał mi zegarek i pomachał. NIGDY WIĘCEJ UMAWIANIA SIĘ Z KURIĄ PRZEZ SMSY!!!

15 listopada 2022 roku  – w godzinie mojego dyżuru w konfesjonale szuka mnie 3 mężczyzn: prześladowca nr 1, nr 3 i nr 4. Gangsterka pierwsza klasa. W Kaplicy Wieczystej Adoracji wejść we dwóch do konfesjonału i grozić księdzu, a trzeci otwiera drzwi i pyta, czy jechać po chłopaków. Wcześniej ciągnęli za klamkę w części mieszkalnej, aż jedna z sióstr otworzyła i powiedziała, gdzie jestem. Wiem, że ta siostra mnie nie lubiła, ale żeby aż tak.
Tego dnia dwóch prześladowców zapowiedziało mi, że niedługo nie będę księdzem.

Styczeń/Luty 2023 rok – ktoś mnie uprzedza, jaki zamach na moje kapłaństwo planuje prześladowca nr 2 będący w kontakcie z prześladowcą nr 1 i nr 3. Ostrzegam biskupa i nie słyszę podpowiedzi, co mam robić.

15 luty 2023 roku – dostaje dekrety o rozpoczęciu dochodzenia wstępnego oraz o zakazie spowiedzi. Pisma były już przygotowane na stole jak wchodziłem. Nie było możliwości obrony.

16 luty 2023 roku – dochodzi do mnie informacja, że ktoś ważny w dniu 15 lutego 2023 roku powiedział do kogoś mi bliskiego, że nie jestem Kapelanem Kaplicy Wieczystej Adoracji. Pomyślałem: co tu jest grane? Jeden z kapłanów zamieszanych w sprawę wysypał się pisząc, że nie jestem kapelanem i może przekonał innych (w tym kogoś ważnego) do czegoś, co było nieprawdą…

6 marca 2023 roku – jeden z kapłanów pracujących w kurii powiedział do kilkunastu osób, że pogubiłem się i choćby 100 osób stanęło w mojej obronie to i tak będę osądzony na podstawie oskarżenia jednej osoby.

30 marca 2023 roku – dzwoni do mnie prywatnie ksiądz z sądu kościelnego i namawia, żeby przekonać ludzi, aby nie zbierali podpisów pod listem poparcia mojej osoby, bo to nie będzie korzystne dla sprawy.

5 czerwca 2023 roku – ks. prezes wyznacza mi Msze w 3 kolejne soboty.

17 czerwca 2023 roku – druga z wyznaczonych sobót, na pewniaka przychodzą do kaplicy prześladowca nr 1 i prześladowca nr 5 (ojciec prześladowców nr 3 i 4). Prześladowca nr 1 dokonuje brutalnego pobicia mnie i wychodzi sobie legalnie z prześladowcą nr 5. Ks. prezes nigdy nie dokonał żadnego zgłoszenia na policję możliwości popełnienia przestępstwa w kaplicy. Czy to jest przypadek? Bóg oceni!

Od 25 sierpnia 2022 roku do 26 czerwca 2023 roku – zarówno Kuria jak i Fundacja Płomień Eucharystyczny nie zadbały o środki na moje utrzymanie i na zaspokojenie moich potrzeb życiowych, a także bym mógł wynagrodzić osoby, których pomocy potrzebuję.

26 czerwca 2023 roku – dziewiąty dzień po pobiciu Fundacja Płomień Eucharystyczny i Kuria nie dają: komunikatu o pobiciu oraz apelu o modlitwę wynagradzającą za akty wandalizmu w miejscu świętym.

Dzisiaj jestem już mądrzejszy i odważniejszy do walki o prawdę. Byłem barankiem teraz będę lwem na świadectwo prawdzie i dla oczyszczenia Kościoła Radomskiego. Niech się dzieje wola Boża. Bez modlitwy tak wielu, a zwłaszcza margaretek nie dałbym rady. Dziękuję za wszystkie cierpienia i ofiary, bóle, jakie ludzie ofiarują za mnie. Ja także ofiaruję wszystko za kapłanów i w wielu innych intencjach. Polecam Bogu także prześladowców.

Ciąg dalszy nastąpi…

W imię Prawdy! C. D. 12

25 czerwca 2023 roku – niedziela (ósmy dzień po pobiciu)

Ktoś zwrócił mi uwagę, że trochę za dużo powiedziałem dzień wcześniej na kazaniu. Odpowiedziałem między innymi słowami: że mogło to być morderstwo i też by to miało być zamiecione? Uświadomiłem delikatnie tej osobie, co się stało. Zacząłem zastanawiać się jeszcze głębiej, co tu jest grane, że niektórzy podchodzą do sprawy w taki sposób, jakby nic się nie stało. Bóg wie, kto, w jaki sposób przyczynił się do tej sytuacji i odsłoni to w swoim czasie…

EWANGELIA Z TEGO DNIA BYŁA W PUNKT:

,,Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Nie bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach.

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie».” Mt 10 26-33

Pamiętam, że tego dnia mówiłem do sióstr na kazaniu, że przyznać się do Jezusa, to przyznać się do PRAWDY, a kto nie przyzna się do PRAWDY, tego Jezus zaprze się przed Ojcem.

I nie tylko Ewangelia była w punkt. Oto czytanie z tego dnia:

,,Rzekł Jeremiasz:
«Słyszałem oszczerstwo wielu: „Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego!” Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku: „Może on da się zwieść, tak że go zwyciężymy i wywrzemy pomstę na nim!”
Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą. Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą. Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego i który patrzysz na nerki i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę na nich. Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę.
Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców».” Jr 20, 10-13

oraz Psalm:

,,Dla Ciebie znoszę urąganie, hańba twarz mi okrywa,
dla braci moich stałem się obcym
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera
i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.
Panie, modlę się do Ciebie
w czas łaski, o Boże.
Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w Twojej zbawczej wierności.
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.”
Ps 69, 9-10. 14. 34

W imię Prawdy! C. D. 9

23 czerwca 2023 roku – piątek (szósty dzień po pobiciu)

Bardzo wcześnie rano wstałem. Przyszły mi myśli o kolejnych krokach. Wiedziałem, że nie można się zatrzymywać w walce o prawdę. Przyszła myśl, aby zawieźć list do miejscowego proboszcza, a zarazem fundatora Fundacji Płomień Eucharystyczny. List zawierał informację o zdarzeniu z 17 czerwca 2023 roku oraz zachętę do ogłoszenia ludziom, aby wynagrodzili Bogu za to, co się stało. Prosiłem w liście także o zapewnienie bezpieczeństwa w Kaplicy Wieczystej Adoracji w każdą środę podczas konferencji i w każdą sobotę podczas Najświętszej Ofiary. Do tej pomocy zasugerowałem Rycerzy św. Jana Pawła II, którym duszpasterzuje ksiądz proboszcz.

Włożyłem list do skrzynki na plebanii, ponieważ trwała Msza święta. Napisałem smsa z prośbą o odebranie listu oraz kilka zdań na temat tego, co zawiera list. Wyświetliło mi się powiadomienie, że sms został dostarczony. Jednak nie został odczytany i żadnego rycerza w sobotę na Mszy nie widziałem.

Następnie pojechałem do Parafii św. Brata Alberta w Radomiu do ks. proboszcza. Zajechałem akurat w momencie, kiedy prawie wszyscy wyszli z kościoła po Mszy świętej na zakończenie roku szkolnego. Na parkingu pod kościołem dostrzegła mnie pani organistka. Ucieszyła się i od razu zapytała, co u mnie słychać. Odpowiedziałem, że zostałem pobity we wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi oraz we wspomnienie św. Brata Alberta. Pani organistka wydawała się być przerażona. Przypomniałem jej moment, o którym spontanicznie mówiłem kiedyś na jednej z Mszy świętych. Zapowiedziałem wtedy publicznie, jaką pieśń poproszę na moim pogrzebie, gdybym otrzymał kiedyś łaskę męczeństwa: ,,W ciszy szukam słów” (https://www.youtube.com/watch?v=NQZPwzxoDHk). Powiedziałem także, że idę do proboszcza poinformować go, bo może będzie chciał ogłosić moim byłym parafianom i poprosić ich o modlitwę wynagradzającą Bogu za ten akt wandalizmu w miejscu świętym.

Dla ks. proboszcza miałem dwa listy. Drzwi od kancelarii były otwarte. Poszedłem więc z pokojem serca. W kancelarii był nie tylko mój były proboszcz, ale jeszcze mój następca w parafii, więc miałem świadka tej rozmowy. Najpierw poinformowałem, co się stało. Następnie powiedziałem, żeby proboszcz rozeznał w sumieniu, czy ogłosić ludziom to, co przekazuje słownie i na piśmie. Zadałem też kluczowe dla mnie pytania odnoszące się do moich spraw z prześladowcami i uzyskałem zadowalające odpowiedzi, których spodziewałem się nie tylko ustnie, ale i na piśmie. Na piśmie nie otrzymałem odpowiedzi do dzisiaj (18 sierpnia 2023). Następnie z pokojem serca powiedziałem, że przyjechałem, aby księża zobaczyli, że żyje i trzymam się. Pożegnałem się serdecznie.

Ciąg dalszy nastąpi…

W imię Prawdy! C. D. 5

20 czerwca 2023 roku – wtorek (trzeci dzień po pobiciu)

Tej nocy chyba również nie mogłem spać. Chyba czułem, że wszyscy nie wiedzą, co zrobić i coś jest zamiatane pod dywan. Postanowiłem napisać listy informujące do pasterza i sędziego Sądu Kościelnego, aby na piśmie zaświadczyć, co stało się w kaplicy 17 czerwca 2023 roku. Ponadto dodałem jeszcze kilka bolesnych dla mnie punktów. Pisma wysłałem 21 czerwca 2021 roku.

21 czerwca 2021 roku – środa (czwarty dzień po pobiciu)

Tego dnia miałem nieodebrane połączenia telefoniczne od taty i od brata. Czułem, że dowiedzieli się. Postanowiłem razem z bratem powiedzieć tacie na żywo. Szybko podjęliśmy decyzję, aby pojechać gdzieś w bezpieczne miejsce. Tata, gdy wsiadł do samochodu, to był mocno poruszony. On już długo niósł ze mną ciężar tej sytuacji.

W restauracji zarówno tata jak i brat byli zawiedzeni krokami osób, które nie stawały na wysokości zadania w zaistniałej sytuacji. Powiedziałem bliskim, że zobaczyłem dobitnie, że wielu na mnie nie zależy.

Bóg dawał mi odwagę, co czynić krok za krokiem. Nie miałem nic do stracenia. W zaistniałej sytuacji odczytywałem, że Bóg przygotował mnie do postawy lwa, aby prawda zaczęła wychodzić i uzdrawiać wszystkie serca, aby doszło do zadośćuczynienia, a ludzie nie tracili wiary przez takie traktowanie kapłana.
Tu zaznaczę, że bliska mi osoba, jak usłyszała w tych dniach ode mnie, że wszyscy mnie zostawili, to szybko sprostowała, że NIE WSZYSCY i przyznałem rację. Wszyscy, a wielu to jest kolosalna różnica.

Dowiedziałem się o UMORZENIU POSTĘPOWANIA W SPRAWIE PRZEŚLADOWCY NR 2, KTÓRY ZNIESŁAWIAŁ MNIE W INTERNECIE. W UZASADNIENIU PROKURATOR NAPISAŁ MIĘDZY INNYMI, ŻE BRAK JEST INTERESU SPOŁECZNEGO I NIE MA PRZESZKÓD, ŻEBYM DOCHODZIŁ SWOICH PRAW W ZAKRESIE OSKARŻENIA PRYWATNEGO.

Tak odwdzięcza się kapłanowi za dotychczasową wieloletnią służbę na rzecz społeczeństwa. Jak ma się bronić poszkodowany prywatnie, jak nie ma od roku pensji? Jedyne co mnie pocieszyło w tym dokumencie, to było ustalenie w dochodzeniu, że prześladowca nr 2 jest odpowiedzialny za publikacje treści na podanych w sprawie źródłach.

Ciąg dalszy nastąpi…