W tym dniu przeczytałem ciekawe treści w jednej z książek autorstwa Henryka Pająka:
,,Ciekawa była rola ,,obrońcy” biskupa – adw. (…) (1943 r., już jako sędzia, sądził ówczesnego księdza – studenta KUL St. (…), za jego udział w manifestacyjnym zatknięciu krzyża przy drodze koło Wojciechowa za Lublinem, gdzie w 1966 r. UB i MO ,,zaaresztowały” kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Ks. biskup w skardze podaje:
1.Adwokat (…) zaczął od tego, że namawiał mnie do przyznania się przed sądem do win nie popełnionych, jako jedynego wyjścia dla ratowania życia (…)
2.Adwokat (…) pozwolił sobie na porównanie mnie z najgorszymi zdrajcami narodu, przy czym nie mógł nie wiedzieć, że moje zeznania z końcowego etapu śledztwa i przyznanie się do winy były wymuszone nieledwie 3-letnimi cierpieniami w więzieniu.
3.Ale co jest najbardziej istotnym naruszeniem obowiązków obrońcy w postępowaniu adw. (…) to to, że nie podał on wskazanych przeze mnie świadków, o których pisze niżej, natomiast podał bez porozumienia się ze mną innych, którzy byli wrogo nastawieni bądź osobiście, bądź politycznie. W ten sposób miałem tylko pozory obrony, ale pod tymi pozorami kryło się jakieś współdziałanie adw. (…) z władzami śledczymi. (…) Tak więc ja, więzień odizolowany, chory i cierpiący, zostałem ponadto pozbawiony faktycznie obrony, a mój obrońca, zamiast przyjść mi z pomocą, stał się w istocie jednym z moich oskarżycieli. Jest to fakt niespotykany w żadnym cywilizowanym społeczeństwie i zgoła niezrozumiały”.
*
,,Terror i masowe zbrodnie wobec społeczeństwa i Kościoła, wprawdzie ustały po październiku 1956 r., ale ustąpiły one trwającej przez następne czterdzieści lat, totalnej wojnie z Kościołem na płaszczyźnie administracyjnej oraz światopoglądowej. Już po śmierci Stalina, ale jeszcze na fali kryzysu wokół biskupa (…) oraz Memoriału Episkopatu do Bieruta z 8 maja 1953 r., Biuro Organizacyjne PZPR opracowało długofalowy plan administracyjny wojny z Kościołem. Jego główne tezy strategiczne, sprowadzały się do czterech zadań:
1.Konsekwentne demaskowanie i polityczne izolowanie od reszty duchowieństwa i środowisk katolickich – najbardziej agresywnej, reakcyjnej grupy hierarchii kościelnej – jako narzędzia watykańsko-imperialistycznej dywersji i ośrodka zdradzieckiej antynarodowej roboty. (zapowiedź ,,izolacji” Prymasa).
2.Pozyskanie przytłaczającej większości lojalnego kleru na rzecz współpracy z władzą ludową na platformie Frontu Narodowego.
3.Stopniowe polityczne i organizacyjne (lecz nie religijne) uniezależnienie Kościoła w Polsce od Watykanu.
4.Stopniowe sprowadzanie roli kościoła do życia wyłącznie religijnego – przy całkowitym poszanowaniu zasady wolności sumienia i wyznania oraz praktyk religijnych w kościołach.
Pod nieobecność uwięzionego ks. Prymasa, na dyktat (…), Episkopat godzi się na mianowanie ks. biskupa Michała Klepacza na stanowisko przewodniczącego Episkopatu. Jednocześnie godzi się na opublikowanie rzekomego oświadczenia Episkopatu – opracowanego przez agenta NKWD i UB (…), założyciela i szefa PAX, w którym biskupi potępiają wkraczanie przez kogokolwiek z duchowieństwa na drogę szkodzenia ojczyźnie.
Wszystkie decyzje personalne, nominacje i przesunięcia duchownych, całkowicie podlegają już kaprysom zbirów. To terrorystyczne samowładztwo najlepiej ilustruje jedna z brutalnych dyrektyw szefa Urzędu do Spraw Wyznań – (…):
,,I Warszawa:
1.Zdjąć z referatu duszpasterskiego w kurii ks. (…);
2.Ze stanowiska notariusza ks. (…) lub (…) (ten nie czytał deklaracji episkopatu);
3.Ze stanowiska dziekana i proboszcza we Włochach ks. (…) (członek kapituły).
II Lublin:
1.Zdjąć wikariusza generalnego (…), mianować ks. (…);
2.Wylać z kurii ks. (…). Innych kandydatów do zdjęcia jest dużo.
III Łomża:
1.Na miejsce (…) – zamianować ks. (…) jako wikariusza generalnego.
Importować na województwo białostockie grupę księży pozytywnych”.
Z pierwszego dziesięciolecia terroru (…) w sferze wiary, naród polski wychodził w warunkach zniewolenia duchowego i nieformalnej okupacji, powyższe pismo jest tego niejednym dowodem.
Ilustracją administracyjnego terroru i podporządkowania, były m.in. takie jego etapy:
-nowa ustawa małżeńska (25.IX.1945 r.), czyli przymusowe śluby cywilne: odtąd ślub kościelny bez cywilnego, nie powodował konsekwencji prawnych;
-zerwanie konkordatu ze Stolicą Apostolską – 1 września 1945 r.;
-zabroniona działalność organizacji i stowarzyszeń katolickich;
-usuwanie religii ze szkół;
-totalna laicyzacja nauczania i wychowania, przez usuwanie zakonów i księży z zakładów opiekuńczo-wychowawczych;
-ostra cenzura wydawnictw i pism katolickich;
-ograniczania nakładów i przydziałów papieru dla pism katolickich;
-pozbawienie pociechy religijnej dziesiątki tysięcy więźniów, zwłaszcza politycznych;
-upaństwowienie ziem i dóbr kościelnych na Ziemiach Odzyskanych, mocą tajnego okólnika Ministerstwa Ziem Odzyskanych z lipca 1946 r.;
-pozbawienie administracji kościelnej na Ziemiach Odzyskanych;
-zniesienie nauki religii dla dzieci niemieckich na Ziemiach Odzyskanych;
-przymusowe wysiedlenie księży polskich z Ziem Odzyskanych do Niemiec, m.in. biskupa (…), ks. (…), ks. (…), ks. (….), i wielu innych;
-udzielanie rozległych przywilejów agenturalnemu tzw. ,,kościołowi narodowemu”;
-ocenzurowanie encykliki papieskiej: ,,O chrześcijańskim wychowaniu młodzieży”;
-konfiskata drukarni kościelnych;
-zakłócanie pod pretekstem ,,awarii” transmisji nabożeństw (np. transmisji z uroczystości w Gnieźnie ku czci św. Wojciecha w dn. 3 maja);
-odmawianie wydania paszportów biskupom i stałe traktowanie tego atutu jako elementu przetargowego;
-niemal każdy list pasterski do wiernych jest traktowany jako wystąpienie ,,antypaństwowe”;
-zakładanie organizacji marksistowskich (ZWM, OMTUR) w szkołach katolickich;
-odmowa duszpasterstwa wojskowego, mszy polowych, udzielania Ostatniego Namaszczenia w szpitalach;
-nałożenie obowiązku ,,przysposobienia zawodowego osób duchownych”;
-powoływanie alumnów do służby wojskowej;
-liczne przykłady zajmowania lokali parafialnych przez władze lokalne;
-zakładanie dywersyjnych rozbijackich pism i związków: Dziś i jutro, Słowo Powszechne, PAX, Księża Patrioci, Komisja Księży przy ZBOWiD;
-likwidacja liceów prowadzonych przez organizacje kościelne i zakładanie na ich bazie szkół państwowych;
-brutalne ingerencje cenzury w artykuły prasowe na temat nowego Prymasa – Stefana Wyszyńskiego;
-niezliczone szykany wobec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego: m.in. likwidacja wydziału prawa i humanistyki, odmowa pozwoleń na zbiórki publiczne na rzecz KUL, itp.;
-utrudnianie pracy duszpasterskiej księżom w dniu 1 maja;
-upaństwowienie ważnej drukarni O.O. Franciszkanów w Niepokalanowie (16.V.1949);
-nagminne i masowe obrażanie uczuć religijnych Narodu;
-narastająca laicyzacja: likwidacja z dniem 30.06.1949 r. wszystkich katolickich szkół podstawowych, zmuszanie młodzieży do wstępowania do ZMP, laicyzacja przedszkoli i świetlic;”
