Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 43

14 września 2023 roku Święto Podwyższenia Krzyża Świętego

Wieczorem poruszyły mnie słowa z książki pt. ,,Nie poprawiać Pana Boga”:

,,I jak greccy uczeni pogańscy mówili do św. Pawła szalejesz, gdy im Apostoł Narodów głosił Naukę Chrystusa, tak tych samych słów gotowe użyć ociernione dusze, gdy im gorliwy kapłan nakazuje wszystko wykonywać, czego Jezus naucza. Gdy nie nazwą takiego księdza szalonym wariatem – to mu zarzucą przesadę.

Dla próby niech tylko ksiądz zacznie od tak pobożnych dusz, by biednych chorych, opuszczonych i w ogóle tych, którzy nas rażą i brudem, i nędzą i w ogóle wszystkim… niech ksiądz każe tych uważać i uznawać za Chrystusa – to jeśli nie głośno, to po cichu zarzucą mu przesadę – mimo, że czytają i dobrze znają słowa Jezusa: ,,Coście tym najmniejszym uczynili, mnieście uczynili”.

Kto nie postępuje na wyżyny wytyczone przez Naukę Jezusa, ten się cofa, jak mówi Chrystus. Celem Jego nauki to nie zasklepienie się w ulubionych o zabetonowanych formach ludzkich pomysłów, choćby najgrubiej zalakierowanych Pismem świętym ze stałym powoływaniem się na słabość ludzką, gdy chodzi o usprawiedliwienie swych upadków. – Bo nawiasem mówiąc, dusze ociernione, jak dla siebie są niebywale aż gorsząco wyrozumiałe i ze wszystkiego bez spowiedzi rozgrzeszą się – tak dla innych, a zwłaszcza dla kapłana, który im wytknął ich błędy choćby raz – są bez miłosierdzia i tak go będą ścigać nienawiścią, że jak mówi Sienkiewicz, choćby się taki prześladowany biedak, do szpary w podłodze schował, to go jeszcze igłą wydłubią i zakłują”.

W święto Podwyższenia Krzyża Świętego dodałem kolejne, dawne kazanie na rumble, w którym mówiłem o miłości do Jezusa ukrzyżowanego… (https://rumble.com/v3hl0d6-zakazane-kazanie-nr-14-i-postpili-z-nim-tak-jak-chcieli..html)

16 września 2023 roku

Poruszyły mnie słowa z Liturgii Godzin:

,,Dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć”. (Łk 21, 15)

oraz z Ewangelii:

,,Pokaże wam na przykładzie, do kogo podobny jest ten, kto przychodzi do mnie, słucha słów moich i w czyn je obraca. Podobny jest do człowieka, który budując dom wkopał się głęboko i założył fundament na skale. Kiedy potem przyszła powódź, wody uderzyły na ów dom, lecz nie mogły go poruszyć, bo był dobrze zbudowany”. Łk, 6, 47-48.

Panie Jezu, moja Skało, ufam Tobie całym sercem, że utrzymasz mnie podczas każdej powodzi i nawałnicy. Będąc z Tobą nie lękam się.

Słowa umocnienia przyszły także z Apokalipsy św. Jana:

,,Potem ujrzałem rzeszę wielką, której nikt zliczyć nie zdołał, ze wszystkich narodów i pokoleń, ludów i języków. Stali przed tronem i przed Barankiem przyodziani w białe szaty, a w rękach swych mieli palmy. Wołali głosem donośnym: ,,Zbawienie od Boga naszego, który zasiada na tronie, oraz od Baranka!” Wszyscy aniołowie stali wokoło tronu, starców i czterech żywych istot. I upadli przed tronem na twarze i oddali Bogu cześć mówiąc: ,,Amen! Uwielbienie i chwała, mądrość i dziękczynienie, cześć, moc i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.”

A jeden ze starców zapytał się mnie: ,,Kto są ci w białe szaty przyodziani i skąd przybyli?” Odpowiedziałem mu: ,,Panie mój! Ty to wiesz”. A on rzek do mnie: ,,To są ci, którzy przyszli z wielkiej udręki. Obmyli swe szaty i wybielili je we krwi Baranka. Dlatego stoją przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego. A ten, który siedzi na tronie, zstąpi na nich, aby mieszkać z nimi. Nie będą więcej łaknąć ani pragnąć; ani żar słoneczny, ani upał razić ich więcej nie będzie. Bo Baranek, który stoi w środku przed tronem, pasterzem ich będzie i zaprowadzi do źródeł wody żywota; a Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu”. Ap 7, 9-17

oraz

,,(…) czas bowiem jest bliski. Niech złoczyńcy popełnią jeszcze więcej złości, a nieczyści jeszcze więcej nieczystości. Sprawiedliwy zaś niechaj postępuje jeszcze sprawiedliwiej, a święty niechaj się jeszcze więcej uświęca”.

,,Oto przychodzę wkrótce, a ze mną nagroda moja, aby oddać każdemu według uczynków jego. Jam jest Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec. Błogosławieni, którzy obmywają swe szaty we krwi Baranka! Będą mieli prawo do drzewa żywota i wejdą przez bramy do miasta. Poza murami zaś pozostaną psy, czarownicy, nierządnicy, mordercy, bałwochwalcy i wszyscy ci, którzy kochają kłamstwo i czynią je”. Ap 22, 10-15

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. Wytrwaj przy Pasterzu
  2. Zaproszenie do świętości
  3. W imię Prawdy! C. D. 40
Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 42

13 września 2023 roku

Tego dnia mocnym pokrzepieniem były dla mnie słowa z Ewangelii z Liturgii Słowa (Łk 6, 20-26):

,,On zaś kierując wzrok na uczniów swoich rzekł:
,,Błogosławieni ubodzy, albowiem wasze jest królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz łakniecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni, gdy ludzie nienawidzić was będą, gdy was ze swej społeczności wyłączą, obelgami obrzucą i dobre imię wam odbiorą dla Syna Człowieczego. Weselcie się w owym dniu i radujcie, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech; tak samo bowiem czynili prorokom ojcowi ich.
Lecz biada wam, bogacze; albowiem otrzymaliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem w smutku będziecie pogrążeni i płakać będziecie.
Biada, gdy wszyscy ludzie schlebiać wam będą! Ojcowi ich bowiem tak samo czynili fałszywym prorokom”.

Pomocą słowa z Liturgii Godzin:

,,Znalazłem Dawida, sługę mojego,
namaściłem go świętym olejem moim,
aby ręka moja zawsze z nim była
i umacniało go moje ramię.
Nie zwiedzie go nieprzyjaciel
ani nie pognębi go złośnik.
Lecz zetrę przed nim jego przeciwników,
porażę tych, co go nienawidzą.
Z nim moja wierność i łaska;
w moim imieniu moc jego się wzniesie.
I rękę jego wyciągnę na morze,
a prawicę jego na rzeki.
On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem,
Bogiem moim i Skałą mojego ocalenia”
Ps 89, 21-27

W Godzinie Czytań pomocne były słowa wspominanego tego dnia św. Jana Chryzostoma:

,,Oto fale gwałtowne i groźne burze uderzają; nie obawiajmy się jednak zagłady; wszak opieramy się o skałę. Niech szaleje morze, nie potrafi skruszyć skały; niech podnoszą się fale, nie zdołają zatopić Jezusowej łodzi. Czegóż mamy się lękać? Śmierci? „Dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć jest mi zyskiem”. Powiedz, może wygnania? „Pana jest ziemia i wszystko, co ją napełnia”. Może przejęcia mienia? „Nic nie przynieśliśmy na ten świat, nic też nie możemy z niego wynieść”. Groźbami tego świata pogardzam, zaszczyty lekceważę. Ubóstwa się nie boję, bogactwa nie pragnę, przed śmiercią się nie wzdrygam, jeśli zaś pragnę życia, to tylko dla waszego pożytku. Z tego właśnie powodu mówię o tym, co się dzieje, i proszę, abyście nie tracili ufności. (…)
Chrystus jest ze mną, kogóż będę się lękał? Choćby wystąpiły przeciw mnie fale, choćby morza, choćby gniew możnych: wszystko to mniej dla mnie znaczy niż zwykła pajęczyna. Gdyby nie miłość, jaką do was żywię, nie wzbraniałbym się nawet dziś wyruszyć. Wszak mówię zawsze: „Panie, bądź wola Twoja”. Wykonam to, czego Ty chcesz, a nie to, czego pragnie ten albo tamten. Oto moja twierdza, oto skała nieporuszona, oto niezawodna podpora. Jeśli Bóg tak chce, niech się dzieje. Jeśli chce, abym pozostał tutaj, dzięki Mu składam. Gdziekolwiek zechce mnie mieć, ja Jego błogosławię”. – św. Jan Chryzostom

Dalej w Liturgii Godzin pomocne były słowa z Psalmu 70:

,,Racz mnie wybawić, Boże,
Panie, pośpiesz mi z pomocą!
Niech się okryją rumieńcem wstydu
ci, którzy godzą na moje życie.
Niech ustąpią okryci wstydem
ci, którzy z moich nieszczęść się weselą.
Niechaj odstąpią okryci hańbą,
którzy drwią ze mnie.
Niech się radują i weselą w Tobie
wszyscy, którzy Ciebie szukają.
Niech zawsze mówią: „Bóg jest wielki!”
ci, którzy pragną Twojej pomocy.
Ja zaś jestem ubogi i nędzny,
Boże, pośpiesz mi z pomocą!
Tyś wspomożyciel mój i wybawca,
nie zwlekaj więc, Panie!”

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. Biada przesyconym bogaczom
  2. Biada, biada, biada!
  3. Zobacz cuda i podziękuj
Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 41

11 września 2023 roku

W przeciągu 11 dni z różnych stron dochodziły do mnie informacje, kto i jak mocno pracuje nad niszczeniem mojego dobrego imienia.

12 września 2023 roku Wspomnienie imienia Najświętszej Maryi Panny

Otrzymałem potwierdzenie, kto oficjalnie zapoczątkował zniszczenie mnie i kto mu w tym pomógł. Dowiedziałem się również, które osoby zostały mocno zaangażowane przeciwko mnie. Oczywiście w rolach głównych było dwóch moich prześladowców, a także osoby, które im pomagają. Wśród tych osób nie brakuje duchownych.

Z pomocą przyszło słowo Boże z Liturgii Godzin z Księgi proroka Habakuka 1, 1 – 2, 4

,Widzenie wieszcze, które miał prorok Habakuk. „Dokądże, Panie, wzywać Cię będę – a Ty nie wysłuchujesz? Wołać będę ku Tobie: Krzywda mi się dzieje! – a Ty nie pomagasz? Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie. Tak więc straciło Prawo moc swoją, sprawiedliwego sądu już nie ma; bezbożny bowiem gnębi uczciwego, dlatego wyrok sądowy ulega wypaczeniu”.

„Spójrzcie na ludy wokoło, a patrzcie w pełni zdumienia i trwogi: gdyż Ja dokonuję za dni waszych dzieła – nie dacie wiary, gdy wieść o nim przyjdzie. Oto powołam Chaldejczyków, lud dziki a gwałtowny, który przemierza ziemie rozległe, aby zagarnąć siedziby nie swoje.

Trwogę budzi ten naród, dla niego przemoc jest prawem. Jego konie są bardziej rącze niż pantery, bardziej drapieżne niż wilki wieczorem; jeźdźcy ich w pędzie gonią za łupem, zbliżają się szybko z daleka, spadając na żer niby orzeł.

Wszyscy oni idą pełni żądzy mordu, a ich spojrzenia są jak wiatr palący; gromadzą jeńców niby ziarna piasku. Królowie są dla nich przedmiotem szyderstwa, a pośmiewiskiem stają się władcy; twierdze zaś wszystkie to dla nich igraszka, sypią szańce i biorą je szturmem. Potem zawraca jak wiatr i odchodzi: przestępcą jest ten, kto ubóstwia swą siłę”.

„Czyż nie jesteś odwieczny, o Panie, Boże mój, Święty, który nie umierasz? Na sąd go przeznaczyłeś, o Panie, Skało moja, zachowałeś dla wymiaru kary. Zbyt czyste oczy Twoje, by na zło patrzyły, a nieprawości pochwalać nie możesz. Czemu jednak spoglądasz na ludzi zdradliwych i milczysz, gdy bezbożny połyka uczciwszego od siebie? Obchodzi się on z ludźmi jak z rybami morskimi, jak z pełzającymi zwierzętami, którymi nikt nie rządzi. Wszystkich łowi na wędkę, zagarnia swoim niewodem albo w sieci gromadzi – krzycząc przy tym z radości. Przeto ofiarę składa swojej sieci, pali kadzidło niewodowi swemu, bo przez nie zdobył sobie łup bogaty, a pożywienie jego stało się obfite. Ciągle na nowo zarzuca swe sieci, mordując ludy bez litości.

Na moich czatach stać będę, udam się na miejsce czuwania, śledząc pilnie, by poznać, co On powie do mnie, jaką odpowiedź da na moją skargę”.

I odpowiedział Pan tymi słowami: „Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności”.

oraz z Psalmu 74

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało (Mt 10, 28)

Dlaczego, Boże, odrzuciłeś nas na wieki,
dlaczego gniewem płoniesz przeciw owcom Twego pastwiska?
Pomnij na Twój lud, który dawno nabyłeś,
na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie,
na górę Syjon, gdzie założyłeś swą siedzibę.
Skieruj swe kroki ku niekończącym się ruinom,
nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.
W miejscu świętych zgromadzeń rozległ się ryk Twoich wrogów,
zatknęli tam swoje proporce.
Widać, że się podnoszą siekiery
jak w leśnej gęstwinie.
Wyłamali wszystkie bramy,
zniszczyli je toporem i młotem.
Wydali Twoją świątynię na pastwę ognia,
zbezcześcili do szczętu przybytek Twego imienia.
Rzekli w swym sercu: „Zniszczymy ich wszystkich!”
Wszystkie święte miejsca spalili na ziemi.
Już nie widać naszych znaków i zabrakło proroka,
nikt między nami nie wie, jak długo to potrwa.
Jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel?
Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twojemu imieniu?
Czemu cofasz swą rękę
i prawicę trzymasz w zanadrzu?
Bóg jednak od początku jest moim królem,
który ocala na ziemi.
Ty rozdzieliłeś swą potęgą morze
i głowy smoków skruszyłeś wśród odmętów.
Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana,
wydałeś go na żer morskim potworom.
Ty sprawiłeś, że trysnęły źródła i strumienie,
Ty wysuszyłeś rzeki nieustannie płynące.
Twoim jest dzień i noc jest Twoja,
Ty utwierdziłeś światło i słońce.
Tyś ustanowił wszystkie granice ziemi,
Tyś stworzył lato i zimę.
Pamiętaj o tym, że wróg lży Ciebie, Panie,
a lud niemądry bezcześci Twoje imię.
Duszy Twej synogarlicy nie wydawaj sępowi,
o życiu swych ubogich nie zapominaj na wieki.
Wspomnij na Twoje przymierze,
bo mroczne zaułki ziemi pełne są przemocy.
Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem,
niech biedny i ubogi wychwala Twe imię.
Powstań, Boże, broń swojej sprawy,
pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
Nie zapominaj o krzykach Twoich nieprzyjaciół,
zgiełk powstających przeciw Tobie nieustannie się wzmaga.

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. Rzekł Duch Święty
  2. Światło i ciemność
  3. W imię Prawdy! C. D. 20
Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 40

10 września 2023 roku

W ciągu dnia pomocne były dla mnie słowa z Psalmu 118, 6-8:

,,Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną;
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel,
z góry będę spoglądał dla mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku”.

Wieczorem pokrzepieniem były słowa z książki pt. ,,Nie poprawiać Pana Boga”:

,,Ty Sam Boże Broń każdego duszpasterza, lekarza duchownego, mającego aż sakramentalne posłannictwo od Ciebie obwarowane w dodatku aż takim pełnomocnictwem, które brzmi: ,,Idźcie i nauczajcie… nauczajcie zachować WSZYSTKO cokolwiek wam powiedziałem, kto was słucha, Mnie słucha – a kto wami gardzi, Mną gardzi i Tym, Który Mnie posłał”. Ty Boże broń kapłana, który wsłuchany w Twe bezwzględne nakazy, jak żeglarz wpatrzony w gwiazdę polarną – odważy się śmiało zabrać do wyrywania tych cierni i ostów, podstępnie polakierowanych Pismem świętym, by nie dusiły Ziarna Prawdy Twojej.

Dusz ociernionych nic to nie obchodzi, że Pismo święte woła do kapłanów:
,,Upominaj, gróź, zaklinaj”. Ociernione dusze nawet w kościele gotowe zawołać ,,milcz kapłanie bo my mamy swoje drogi i to drogi oparte na Piśmie świętym”.
Przewidział to wszystko św. Paweł apostoł, który w tej sprawie pisze do Tymoteusza, że w ostatnie dni nastąpią czasy niebezpieczne; ludzie będą sami siebie miłować… będą chciwi… hardzi, pyszni, niewdzięczni, bez miłości, bez pokoju, potwarcy, bez dobrotliwości.
Będą mieć w prawdzie wszystkie pozory pobożności – lecz z jej mocy nie będą korzystać – tylko zawsze się uczyć będą, a nigdy do posiadania prawdy nie dojdą.

Po tych uwagach tak ważnych – takie dodaje polecenia:
,,Przed Bogiem i Jezusem Chrystusem oświadczam, Który będzie sądził żywych i umarłych – przepowiadaj Jego Słowo, nalegaj w czas i nie w czas, karaj, proś, łaj, z wszelką cierpliwością i nauką – albowiem przyjdzie czas, gdy zdrowej nauki nie ścierpią: ale według swoich pragnień pozbierają sobie nauczycieli – od słuchania Prawdy odwrócą się, a ku baśniom się obrócą – a ty czuwaj i we wszystkim wypełniaj posłannictwo Ewangelii”. (…)

Ociernione dusze są zupełnie porażone zarazą modernizmu, tak stanowczo potępionego przez wiekopomnego Piusa X, ale za to ten biedny papież doznał takiego ataku i od uniwersytetów, i od ludzi polityki religijnej idącej na ugodowość z innymi wyznaniami dla rzekomego pozyskania ich dla Kościoła, że był Papieżem Samotnikiem do końca życia od chwili potępienia modernistycznej herezji. Wszyscy, dosłownie wszyscy go opuścili, bo nawet, nawet wielka ilość kleru i zakonów.

Ociernione dusze lubią kazania, ale tylko te, które wszystko starają się usprawiedliwić słabością ludzką, a niczego nie piętnują – i nie ruszają ich utartych dróg życia rzekomo Bożego, dróg, które opadają w dół i duszą Ewangelię”.

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. Wiele do powiedzenia
  2. Niewygodni Nauczyciele Prawdy
  3. Ogień miłości
Opublikowane w

W imię Prawdy! C. D. 39

7 września 2023 roku

Tego dnia wysłałem pisma do biskupa i prezesa, w których prosiłem o wyjaśnienie tego, co zaistniało w kaplicy w dniu 6 września 2023 roku.

Wieczorem poruszył mnie cytat ze starej książki pt. ,,nie poprawiać Pana Boga”:

,,Kto nie chce być wolnym dzieckiem Boga Samego, przez silną Wiarę i pracę nad sobą, według najgenialniejszych, bo boskich zasad tej Wiary – ten będzie niewolnikiem najbardziej upadlających nałogów i jeszcze ich bronić musi, to jest opłakany los ludzi o duszy przydrożnej”.

8 września 2023 roku

Wczesnym rankiem przeczytałem mocne słowa bł. Kardynała Stefan Wyszyńskiego z dnia 3 grudnia 1954 roku:

,,Moi oskarżyciele, uznając sprawiedliwość Bożą nade mną, tym samym uznają ją i nad sobą”.

Tego dnia odczytałem pismo od prezesa, które dotarło na mój adres korespondencyjny w dniu 7 września 2023 roku. Ciekawe w piśmie było to, że zawierało ono ważną treść dotyczącą już dnia 6 września 2023 roku, ale nadawca wiedział, że pismo dotrze 7 września 2023 roku.

Z pisma dowiedziałem się, że istnieje niebezpieczeństwo dalszych ataków na mnie ze strony prześladowcy nr 1, a to może prowadzić do niepokojów w kaplicy i naruszać spokój sióstr. Dlatego też odpowiedzialność za katechezy i Msze święte przejął prezes ze swoim kolegą księdzem. Wszystko podobno jest za wiedzą biskupa, o czym niestety nie zostałem poinformowany przez pasterza.

Z pisma dowiedziałem się również, że po moim pobiciu, prezes z kolegą księdzem dokonali zgłoszenia na policję w pierwszych dniach lipca (mimo iż zdarzenie miało miejsce 17 czerwca 2023 roku). Nie mają jednak pisemnego potwierdzenia zgłoszenia.

Prezes nadal nie chce odpowiedzieć na pytanie, kiedy poinformował biskupa i kurię o moim pobiciu w dniu 17 czerwca 2023 roku.

Jeśli chodzi o spotkania prezesa z moimi prześladowcami, to prezes nie chce pisać konkretnie, ponieważ uważa, że obowiązuje go dyskrecja związana z posługą duszpasterską.

Prezes ponownie napisał mi swoje argumenty, w których uważał, że Fundacja i administrator strony www.adoracja.pl nie przyczyniali się do obniżenia mojego wizerunku, a moją opinię na ten temat nazwał nieadekwatną do rzeczywistości. Prezes między innymi przyznał, że raz upomniał administratora za usunięcie moich kazań i prosił, żeby tego więcej nie robił. Pytanie tylko, po co miałby to więcej robić, jak administrator usunął wszystkie kazania i już nie było żadnego. Pytanie kolejne, kiedy i jak upominał administratora, gdy ten przez 8 miesięcy aż trzydziestokrotnie nie umieszczał moich kazań. Prezes tak upominał administratora, że po pierwszych miesiącach takich poczynań administratora wyraził się między innymi słowami: ,,administrator strony zmęczył się kazaniami księdza Daniela…” po czym dalsze miesiące administrator czynił to samo i publikował zawsze kazania innych kapłanów, a moje od czasu do czasu.

Prezes nadal uważa, że nie musi za to przepraszać. Zakładam, że administrator również nie poczuwa się do odpowiedzialności za swoje postawy.

Prezes zachęcił mnie także do refleksji nad istotą kapłańskiej posługi, którą jest troska o jedność w Kościele, a nie sianie niepotrzebnego zamętu.

PS tak się składa, że pisałem prace magisterską o jedności Kościoła i dobrze wiem, kto tą jedność rozbijał…

Tego dnia prezes miał powiedzieć komuś wielokrotnie, że jestem chory…

Czyżby prezes uwierzył i powtarzał rozsianą narrację przez kapłanów i moich prześladowców…

Ciąg dalszy nastąpi…

Przeczytaj także:

  1. W imię Prawdy! C. D. 36
  2. W imię Prawdy! C. D. 20
  3. W imię Prawdy! C. D. 34