Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby. Dz 4, 32-35
Wyobraź sobie pierwszą wspólnotę Kościoła, w której Apostołowie są otaczani wielkim szacunkiem. Ludzie ufają im tak mocno, że oddają wiele dóbr, aby Ci mogli rozdzielać je najbardziej potrzebującym. Zdumiewa także to, że wszyscy myślą bardziej o dobru wspólnym niż własnym. Daje się wyczuć prawdziwą jedność w tej wspólnocie. Co zrobić, aby tak odbudować nasze wspólnoty rodzinne, parafialne, szkolne albo zawodowe? Jak odnowić zaufanie ludzi do siebie nawzajem? Jednym z kluczy wydaje się być mocne i autentyczne świadczenie o Jezusie na wzór Apostołów. Oni dzięki wielkiej łasce zdobywali coraz większy autorytet. Ta łaska jest dla wszystkich, którzy otwierają się na nią i wchodzą w zażyłą relację z Bogiem. Zacznij być prawdziwym katolikiem, który nie wstydzi się Jezusa i idzie za Nim na 100 %. Myślę, że to jest najkrótsza droga do odbudowania autorytetu i zaufania. Z czasem przyjdą znaki, którymi Pan Bóg potwierdzi Twoją autentyczność. Idź i odnawiaj więzi we wspólnotach, w których żyjesz. Ubogacaj innych tym, co jest w Tobie najpiękniejsze.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę. Ps 34, 9
Panie, dziękuję Ci za codzienne kosztowanie Twojej dobroci. Pragnę dzielić się nią z każdą napotkaną osobą.
oraz