Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. Kazali więc im wyjść z sali Sanhedrynu i naradzali się między sobą: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jeruzalem. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie szerzyło się to wśród ludu, surowo zabrońmy im przemawiać do kogokolwiek w to imię!»
Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy». Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało. Dz 4, 13-21
Wyobraź sobie uczonych, przełożonych i starszych, którzy są zdumieni odwagą prostych, niewykształconych Apostołów. Oskarżyciele Piotra i Jana zdają sobie sprawę z wielkości znaku, jakiego dokonali uczniowie Jezusa. Dlatego też obawiają się ich i próbują zakazać im przemawiać i nauczać. Zobacz w tej sytuacji mężną odpowiedź Apostołów, którzy mówią, że należy słuchać bardziej Boga niż ludzi i głosić to, co widzieli i słyszeli z Jego ust. W konsekwencji pojawiają się nowe groźby, ale nic nie jest w stanie zatrzymać rozpalonych wiarą uczniów Chrystusa.
Spróbuj teraz przenieść się w Twoją codzienność. Czy ktoś zabrania Ci opowiadać o Jezusie i Jego wielkich dziełach (także tych dokonywanych w XXI wieku)? A może przeszkadza Ci lęk o utratę znajomych albo obawa przed wyśmianiem. Poproś dzisiaj Chrystusa o prawdziwe męstwo w głoszeniu Dobrej Nowiny. Apostołowie także nie od razu byli orłami w przepowiadaniu Ewangelii;
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!» Mk 16, 14-15
Może Ty także potrzebujesz zobaczyć Jezusa zmartwychwstałego, który daje Ci nakaz głoszenie Ewangelii wszelkiemu stworzeniu, rodzinie, współpracownikom, znajomym. Czy naprawdę chcesz ujrzeć Chrystusa tak realnie w swoim pokoju tu i teraz? Dlaczego nie wystarczy Ci dzisiejsze słowo Boże? Uwierz wreszcie w żywego Boga, który stale jest przy Tobie, umacnia Cię i chce poprowadzić w odważnym budowaniu Jego Królestwa.
Panie, dziękuję Ci dzisiaj za łaskę wiary. Dzięki Tobie czuje siłę i odwagę do głoszenia Ewangelii. Wiem, że to najważniejsza misja, jaką mi zleciłeś. Pragnę dla Ciebie gromadzić w jedno wszystkich rozproszonych i poranionych grzechami ludzi, abyś Ty mógł ich uleczyć i nadać najgłębszy sens ich egzystencji.
Dzisiejszy załącznik może wywołać dreszcze na Twoim ciele. Ukazuje on ewangelizację na dworcu, w której bierze udział studentka Helena, która pięć lat później zostanie zamordowana na misjach. Jej odwaga naprawdę zawstydza!