Gdy Paweł i Barnaba dowiedzieli się w Ikonium, że poganie i Żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować, uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice i tam głosili Ewangelię. W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: «Stań prosto na nogach!» A on zerwał się i zaczął chodzić.
Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: «Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas!» Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. A kapłan Zeusa, którego świątynia była przed miastem, przywiódł przed bramę woły oraz przyniósł wieńce i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę.
Na wieść o tym Apostołowie Barnaba i Paweł rozdarli szaty i rzucili się w tłum, krzycząc: «Ludzie, co wy robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje. Pozwolił On w dawnych czasach, aby każdy naród chodził własnymi drogami, ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca». Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary. Dz 14, 5-18
We wczorajszej Ewangelii Jezus mówił, że kto w Niego uwierzy, to będzie dokonywał takie dzieła, jak On, a nawet większe. Dzisiaj od razu otrzymujemy scenę, w której potwierdza się nauka Chrystusa. Oto Paweł dostrzega wiarę u człowieka o bezwładnych nogach i na jedno proste wezwanie ten chory zaczyna chodzić. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych… Czy wierzysz w to? Jeśli tak, to chwała Panu, jeśli nie, to zastanów się w jakiego Boga wierzysz… Proś stale o łaskę głębszej wiary.
Popatrz także na reakcję ludzi. Oni myśleli, że mają przed sobą bogów. Już chcieli składać ofiary. Dobrze, że Paweł i Barnaba mieli prawdziwie trzeźwe umysły i pokorę. Po ich stanowczej reakcji, lud uspokoił się trochę. Zauważ, co powiedział Paweł. Zaznaczył, że oni też są ludźmi i też podlegają cierpieniom. Wezwał także do odwrócenia się od marności i przylgnięcia do Boga żywego. To wezwanie także dla mnie i dla Ciebie. Naprawdę możemy żyć w głębokiej przyjaźni z Panem, czynić wielkie i małe rzeczy. Potrzeba jednak wewnętrznego odwrócenia się od marności…
Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę
za łaskę i wierność Twoją. Ps 115, 1
Prawdziwi uczniowie Jezusa nie zostawiają na sobie chwały za Boże dzieła. Oni wiedzą, kim są i od kogo pochodzi wszelka łaska. Jak bardzo potrzeba takiej pokory współczesnym ludziom, którzy nie rzadko szukają w świecie swojej chwały…
Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: «Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?» W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. J 14, 22-23
Rozmiłuj się w Bożej nauce. Czytaj codziennie Ewangelię. Żyj nią. Jestem pewien, że Bóg uczyni sobie w Tobie mieszkanie i uczyni jeszcze wiele znaków.
Panie Jezu, proszę, bądź stale w moim sercu i kochaj ludzi. Jeśli taka jest Twoja wola, to czyń wielkie i małe znaki na Twoją chwałę.
PS Czytam teraz książkę Sługi Bożego Ojca Józefa Wrzesińskiego pt. ,,Ubodzy, Bóg pośród nas”. Może to zabrzmi dla kogoś dziwnie, ale to właśnie w ubogich, bezdomnych, poniżanych i wyrzucanych na peryferie, jest szczególne mieszkanie Boga. Ojciec Józef często pisze o adorowaniu Jezusa w ubogich i ma głęboką rację! Dodaje też, że kto odrzuca ubogich, odrzuca samego Chrystusa.
W załącznikach więcej o ATD Czwarty Świat – Bożym dziele powstałym z inicjatywy Ojca Józefa.
oraz