Tak mówi Pan: «Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu. Im bardziej ich wzywałem, tym dalej odchodzili ode Mnie, składali ofiary Baalom i bożkom palili kadzidła. A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że przywracałem im zdrowie. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę – schyliłem się ku niemu i nakarmiłem je. Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu, i Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja – Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać». Oz 11, 1-4. 8c-9
Wyobraź sobie, że jesteś tym niemowlęciem, które Bóg bierze na dłonie i przytula do swojego policzka… Zobacz Jego wielką troskę o Twoje szczęście… On pragnie być zawsze blisko Ciebie… Przestań oddalać się od Niego… Uwierz w Jego miłość… Nie wystawiaj Go na próbę… Czy myślisz, że otrzymałeś za mało dowodów na dobroć Boga?… Czy fakt podtrzymywania Twojego istnienia poprzez Jego miłosierną miłość nie jest wystarczający?… Czy wydanie na śmierć swojego Syna nie jest dla Ciebie pieczęcią miłości Boga?… Czego chcesz więcej?… Uwierz Mu wreszcie!… A nawet jeśli będziesz zwlekał z zawierzeniem Mu swojego życia – On będzie czekał na Ciebie do końca Twoich dni… Bóg nie chce zapalić przeciw Tobie swojego gniewu… On nie chce zniszczyć Twojego życia… Jego miłość jest źródłem i szczytem Twojego szczęścia…
Porozmawiaj dzisiaj z Bogiem o Jego miłości… Zastanów się, jak możesz odpowiedzieć na nią swoim życiem…
Panie, dziękuję Ci za to, że pozwalasz mi odkrywać Twoją miłość każdego dnia…