Zacznij prawdziwe życie!
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Dn 7, 9-10
As I watched, Thrones were set up and the Ancient of Days took his throne. His clothing was white as snow, the hair on his head like pure wool; His throne was flames of fire, with wheels of burning fire. A river of fire surged forth, flowing from where he sat; Thousands upon thousands were ministering to him, and myriads upon myriads stood before him. The court was convened, and the books were opened. Dn 7: 9-10
Król zwrócił się do Daniela i rzekł: „Twój Bóg, któremu tak wytrwale służysz, uratuje cię”. Przyniesiono kamień i zatoczono go na otwór jaskini lwów. Król zapieczętował go swoją pieczęcią i pieczęcią swych możnowładców, aby nic nie uległo zmianie w sprawie Daniela. Następnie król odszedł do swego pałacu i pościł przez noc, nie kazał wprowadzić do siebie nałożnic, a sen odszedł od niego. Król wstał o świcie i udał się spiesznie do jaskini lwów. Gdy był blisko jaskini, wołał do Daniela głosem pełnym bólu: „Danielu, sługo żyjącego Boga, czy Bóg, któremu służysz tak wytrwale, mógł cię wybawić od lwów?” Wtedy Daniel odpowiedział królowi: „Królu, żyj wiecznie. Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom; nie wyrządziły mi one krzywdy, ponieważ On uznał mnie za niewinnego; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego”. Uradował się z tego król i rozkazał wydobyć Daniela z jaskini lwów; nie znaleziono na nim żadnej rany, bo zaufał swemu Bogu. Król Dariusz napisał do wszystkich narodów, ludów i języków zamieszkałych po całej ziemi: „Wasz pokój niech będzie wielki. Wydaję niniejszym dekret, by na całym obszarze mojego królestwa odczuwano lęk i drżenie przed Bogiem Daniela. Bo On jest Bogiem żyjącym i trwa na wieki. On ratuje i uwalnia, dokonuje znaków i cudów na niebie i na ziemi. On uratował Daniela z mocy lwów”. Dn 6, 17-24. 26-28
So the king ordered Daniel to be brought and cast into the lions’ den.* To Daniel he said, “Your God, whom you serve so constantly, must save you.” To forestall any tampering, the king sealed with his own ring and the rings of the lords the stone that had been brought to block the opening of the den. Then the king returned to his palace for the night; he refused to eat and he dismissed the entertainers. Since sleep was impossible for him, the king rose very early the next morning and hastened to the lions’ den. As he drew near, he cried out to Daniel sorrowfully, “Daniel, servant of the living God, has your God whom you serve so constantly been able to save you from the lions?” Daniel answered the king: “O king, live forever! My God sent his angel and closed the lions’ mouths so that they have not hurt me. For I have been found innocent before him; neither have I done you any harm, O king!” This gave the king great joy. At his order Daniel was brought up from the den; he was found to be unharmed because he trusted in his God. Then King Darius wrote to the nations and peoples of every language, wherever they dwell on the earth: “May your peace abound! I decree that throughout my royal domain the God of Daniel is to be reverenced and feared: “For he is the living God, enduring forever, whose kingdom shall not be destroyed, whose dominion shall be without end, A savior and deliverer, working signs and wonders in heaven and on earth, who saved Daniel from the lions’ power.” Dn 6:17-24.26-28
Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. Ap 2, 10c