Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki podniebne przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach». Mt 13, 31-32
Wyobraź sobie, że jesteś tym małym ziarenkiem gorczycy. Taki byłeś w łonie mamy. Z czasem nabierałeś kształtów fizycznych, psychicznych i duchowych. Dzisiaj jesteś już jakimś mniejszym lub większym drzewem, na którym mogą gnieździć się przeróżne ptaki. Spróbuj dostrzec razem z Jezusem całą prawdę o sobie. Zobacz sercem swoje drzewo. Ile jest na nim uschniętych lub połamanych gałęzi? Jak wyglądają korzenie, pień, kora i liście? Czy jesteś drzewem, które prawdziwie żyje i jest atrakcyjne dla ptaków?
Niedawno zachwycałem się grobem Sługi Bożego księdza Franciszka Blachnickiego (założyciela Ruchu Światło Życie – popularnie Oazy), na którym było umieszczone wielkie drzewo dające życie i schronienie wielu ludziom.
Dzisiaj natomiast jest wspomnienie św. Ignacego Loyoli, który również stał się wielkim i ponadczasowym ,,drzewem”, z którego owoce czerpie miliony ludzi od 5 wieków. Ten uduchowiony jezuita napisał pod natchnieniem Ducha Świętego ćwiczenia duchowe, które są bardzo pomocne w rozwijaniu relacji z Panem Bogiem. Przyznam się, że podczas nich doszło do mojego głębokiego nawrócenia. Od 3 lat korzystam z tej formy duchowości i czuję realny wzrost. Dzięki łasce Bożej i temu świętemu jeżdżę co roku na zamknięte rekolekcje w ciszy, na których czuję, że jestem sam na sam z Bogiem. Widzę wtedy swoje życie jakby na dłoni. Słyszę to, co mam zmienić, aby iść jeszcze bardziej według woli Bożej. Duchowość św. Ignacego pomogła mi także zobaczyć codzienne obdarowanie mnie przez Stwórcę, a także swoje słabości, którymi Go ranię każdego dnia. Dzięki niemu także zakochałem się bardziej w Słowie Bożym i wchodzeniu w obrazy Pisma Świętego. Wiem, że jest coraz więcej takich osób, które korzystają z tego duchowego dorobku. W ten sposób powstają coraz piękniejsze drzewa, z których mogą wyrastać wspaniałe owoce. Zachęcam gorąco do głębszego poznania dzisiejszego patrona oraz jego duchowości.
Panie, dziękuję Ci za św. Ignacego Loyolę i jego drogę wiary płynącą z wielkiej duchowości. Dziękuję za wszystkie rekolekcje w ciszy, na których mogłem bardziej poznawać Twoją miłość. Proszę Cię o łaskę wypływania na głębię dla wszystkich ludzi, którzy utknęli na mieliźnie życia.
Dzisiejsze załączniki są tylko małym przedsmakiem postaci św. Ignacego:
oraz ciekawa seria: