W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął. Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?» I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa. Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa. Łk 6, 6-11
Wyobraź sobie podstępnych i fałszywych uczonych w Piśmie oraz faryzeuszy, którzy szukają tylko sposobności do oskarżenia Jezusa. Tym razem w szabat Chrystus spotyka człowieka z uschłą ręką. On dostrzega biedę i cierpienie chorego. Lituje się nad nim mimo obserwowania przez swoich przeciwników. Daje im jeszcze do myślenia pytaniem, czy w święto można uczynić coś dobrego, czy coś złego. Faryzeusze i uczeni wpadają w szał. Jakże biedna jest ich postawa. Zamiast cieszyć się z uzdrowienia, oni dyszą nienawiścią wobec Mesjasza. Ta scena jakby zdemaskowała pyszne i zadufane w sobie serca tych, którzy powinni pokornie służyć ludziom. Pewnie to był kolejny moment, w którym Jezus zawstydził ich swoją niezwykłą mocą, mądrością i przede wszystkim miłością do ludzi. W takich chwilach nie powinni szukać zemsty, lecz brać przykład z najlepszego Mistrza.
Zastanów się przez chwilę, jak Ty reagujesz w momentach, w których ktoś zawstydzi Cię swoją postawą, wiedzą, miłością. Czy starasz się wzrastać w konkretnych cnotach? Czy pojawia się w Twoim sercu jakaś zazdrość albo chęć oceniania, podważania lub oskarżania czynów innych? Kto, czym Ciebie ostatnio zawstydził? Niech ten moment nie będzie dla Ciebie powodem do kompleksów ani agresji. Proś Boga o łaskę podążania za Jezusem ze szczerą miłością i gorliwością, a przestaniesz mieć kompleksy. Sam zaczniesz zawstydzać innych i pomagać im w dobrym wzrastaniu ku niebu.
Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, bo przecież przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu złości i przewrotności, lecz na przaśnym chlebie czystości i prawdy. 1 Kor 5, 6b-8
Stań się tą odrobiną kwasu i zakwaś ciasto Twojej rodziny, klasy, szkoły, miejsca pracy, sąsiedztwa, a nawet swojego kraju i świata. Czy to są tylko marzenia? Nie. Jeśli jesteś w łasce uświęcającej, żyjesz w jedności z Jezusem, pozwalasz Mu, aby On trwał w Tobie – to wszystko jest możliwe.
Wczoraj obejrzałem film pt. ,,Dywizjon 303. Historia prawdziwa”. W kilku ujęciach można było zobaczyć, że polscy piloci w Bitwie o Anglię byli poniżani, ale mimo to cierpliwie czekali na swoją szansę. Przywieźli ze sobą krzyż i obraz Matki Bożej Częstochowskiej, aby dać świadectwo swojej wiary i ufności w Bożą opatrzność. Gdy Anglicy dali im wreszcie możliwość pokazania tego, co potrafią, Ci zaczęli zadziwiać nie tylko Anglików, Niemców, ale i wiele innych krajów. Ich bohaterska postawa dała siłę do bronienia się przed wrogiem oraz tchnęła prawdziwego ducha w tych, którzy nie wierzyli w swoje siły. Ci piloci byli właśnie taką odrobiną kwasu, która zaczęła zmieniać bieg historii.
Panie Jezu, Ty znasz moje słabości. Mimo moich wad proszę Cię, uczyń mnie tą odrobina kwasu, abym mógł pomagać Ci w przemienianiu tego świata według Twojej woli.
Polecam dzisiaj klimatyczny załącznik, który pomoże Ci uwierzyć, że z Jezusem jesteś silny!