Grzech paraliżuje

Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa. On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy». Łk 5, 18-20

Spróbuj wyobrazić sobie, że jesteś sparaliżowany. Czujesz totalną bezsilność. Jesteś zdany na innych ludzi. Możesz jedynie wołać w duchu o ratunek. Podobnie jest z grzechem, który mocno zniewala i paraliżuje umysł, serce, a nawet ciało. Zdumiewające jest to, że Jezus nie mówi w dzisiejszej Ewangelii od razu ,,Wstań, chodź”, tylko ,,odpuszczone są Ci Twoje grzechy”. Jakby chciał dać konkretne przesłanie, że prawdziwym paraliżem dla człowieka jest grzech. Jeżeli czujesz się totalnie bezradny w walce ze swoimi grzechami, to proś o łaskę uzdrowienia i znajdź ludzi, którzy razem z Tobą zaniosą Twoje prośby do Pana. On naprawdę chce zabrać od Ciebie to zniewolenie. Dla Niego największym pragnieniem jest Twoje szczęście.

Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło wykrzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w pojezierze, spragniony kraj w krynice wód, a badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale – w trzcinę i sitowie. Iz 35, 5-7

Panie, dziękuję za nieustane uzdrawianie z paraliżujących grzechów. Daj mi łaskę odwagi do nieustannego przynoszenia ludzi sparaliżowanych przed Twoje oblicze.