7 lutego 2024 roku ciąg dalszy
W tym dniu przeczytałem ciekawe treści w książce pt. ,,Gwiazda przewodnia czasów ostatecznych. Mistyka objawień Matki Bożej w Fatimie”:
,,Oznacza to, że nie powinniśmy nigdy traktować słowa ,,ofiara” jako pojęcia abstrakcyjnego. To właśnie trudności naszego codziennego życia musimy ofiarować Bogu. Te tysiączne małe niedogodności i poniżenia, cierpienia ciała, serca i duszy, stanowią właśnie nasze ofiary.
Celem naszych modlitw i ofiar jest nawrócenie grzeszników, musimy zawsze jednak pamiętać, że każdy z nas jest tym grzesznikiem, za którego należy się modlić. Następnie nasz horyzont powinien się rozszerzyć – ujrzymy wówczas wszystkich ludzi na ziemi, wszystkich grzeszników żyjących w ciemnościach głębokich błędów, dalekich od prawdziwej znajomości Boga, oraz tych, którzy, otrzymawszy światło i łaskę, z różnych przyczyn utracili je.
Pamiętajmy, że podczas obchodów dwusetnej rocznicy swego powstania masoni w Rzymie, tuż przed oczami Najwyższego Pasterza, głosili zapowiedź zniszczenia Kościoła i ostatecznego triumfu szatana. Ten fakt również może wyjaśnić smutek Matki Bożej tego dnia w Valinhos.
Nie wolno nam jednak zapominać, że wśród świadków przechwałek masonerii w Rzymie był pewien młody polski franciszkanin, przygotowujący się tam do obrony dwóch doktoratów – z filozofii i teologii – a także do święceń kapłańskich. Ten zakonnik, którego całe życie upłynęło na rozważaniu tajemnicy Matki Bożej, Niepokalanego Poczęcia i Jej niezwykłego wpływu w historii Kościoła, wezwał do założenia małej armii, mającej walczyć w Jej służbie. W sierpniu 1917 roku oznajmił to swemu spowiednikowi: na ulicach Rzymu panoszy się armia diabła, dlatego Najświętsza Maryja Panna – ,,Ona sama zmiażdży głowę szatana” i ,,Ty sama zwyciężyłaś wszystkie herezje na całym świecie” – chce zgromadzić wokół siebie hojne dusze, które chcą być jej sługami, niewolnikami, żołnierzami, rycerzami! Kilka tygodni później powstało Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae). Jakie środki ataku św. Maksymilian Kolbe dał swoim rycerzom? ,,Przede wszystkim – MODLITWY I OFIARY”. Jego rozumowanie było bardzo proste: tylko łaska Boża może nawrócić grzesznika i uświęcić go, a tę łaskę można uzyskać przede wszystkim przez modlitwy i ofiary”.
W tym dniu przeczytałem także ważne dla mnie treści autorstwa św. Maksymiliana Marii Kolbego:
,,Rozglądając się naokół widzimy zastraszający wprost zanik moralności, zwłaszcza wśród młodzieży, a nawet powstają związki – iście piekielne – mające w programie zbrodnię i rozwiązłość – członkowie to owego związku popełnili głośne w Wilnie morderstwo profesora przy egzaminach.
Kina, teatry, literatura, sztuka kierowane w wielkiej części niewidzialną ręka masonerii, zamiast szerzyć oświatę, gorączkowo pracują w myśl uchwały masonów: ,,My Kościoła katolickiego nie zwyciężymy rozumowaniem, ale zepsuciem obyczajów”.
Jak się temu oprzeć?
Zdawać by się mogło, że takie przyznanie własnej niemocy jak ,,nie mogę się poprawić” w podobnych okolicznościach, to objaw pokory. – Tymczasem gnieździ się w nim ukryta pycha.
A to w jaki sposób?
Otóż ci ludzie w wielu rzeczach przyznają, że mogą to lub owo uczynić, tylko tej lub innej wady ujarzmić w takich lub innych okolicznościach nie są w stanie.
To wszystko dowodzi tylko, że liczą oni jedynie na własne siły i uważają, że do tej granicy własnymi siłami to lub owo potrafią.
Tymczasem jest to nieprawdą, kłamstwem, bo własnymi siłami, sami z siebie, bez pomocy Bożej my nic i to zupełnie nic nie potrafimy (por. J 15, 5). Wszystko, czym jesteśmy i cokolwiek mamy i możemy, to od Pana Boga mamy i to w każdej chwili życia od Niego otrzymujemy, bo trwanie w istnieniu to nic innego, jak ciągłe otrzymywanie tego istnienia.
Sami więc z siebie nic nie potrafimy chyba tylko zło, które właśnie jest brakiem dobra, porządku, siły.
Jeżeli uznamy tę prawdę i spojrzymy na Boga, od którego otrzymujemy w każdej chwili wszystko, co mamy, natychmiast widzimy, że On, Bóg, i więcej dać może i pragnie jako najlepszy Ojciec dać nam wszystko, co nam jest potrzebne. Gdy jednak dusza sobie przypisuje to, co jest darem Bożym, czyż Pan Bóg może ją obsypywać łaskami? Przecież wtedy utwierdzałby ją w fałszywym i aroganckim mniemaniu. Więc z miłosierdzia swojego nie daje tej obfitości darów i… dozwala nawet upadek, by dusza poznała wreszcie czym jest sama z siebie, by na sobie nie polegała, ale z całą ufnością jedynie Jemu się oddała. Stąd też upadki były dla świętych – szczeblami do doskonałości. Biada jednak duszy, która nawet tego ostatecznego lekarstwa nie przyjmie, ale w pysze pozostając mówi: ,,nie mogę się poprawić”, bo Pan Bóg też jest sprawiedliwy i z każdej udzielonej łaski zażąda ścisłego rachunku. Cóż więc czynić należy?
Oddać się zupełnie z ufnością bez granic w ręce Miłosierdzia Bożego, którego uosobieniem z Woli Bożej jest Niepokalana. Nic sobie nie ufać, bać się siebie, a bezgranicznie zaufać Jej i w każdej okazji do złego do Niej jak dziecko do matki się zwracać, a nigdy się nie upadnie. Twierdzą święci, że kto do Matki Bożej modli się w pokusie, na pewno nie zgrzeszy, a kto przez całe życie do Niej z ufnością się zwraca, na pewno się zbawi”. (Rycerz Niepokalanej 4/1925)