18 sierpnia 2024 roku ciąg dalszy
W tym dniu ważne były dla mnie poniższe treści z liturgii słowa i liturgii godzin:
Do powyższego fragmentu Pisma świętego ważny był dla mnie komentarz ks. Wujka:
,,W.52. Za żywot świata.
Dam na śmierć krzyżową, aby świat dostąpił żywota wiecznego.
-Chleb, który ja dam.
Theophilaktus tak na to miejsce pisze: Tu nam jaśnie mówi o pożywaniu ciała swego w świętym Sakramencie. A obacz iż chleb którego my w Sakramencie pożywamy, nie jest tylko znak albo figura Ciała Pańskiego, ale samo Ciało Pańskie. Bo nie rzekł: Chleb który ja dam, jest figura Ciała: ale, jest Ciało moje. Przemienia się bowiem on chleb, tajemnemi słowy (przez święte przeżegnanie i zstąpienie Ducha Świętego) w Ciało Pańskie. Bo i chleb on którego Pan Jezus, obcując na świecie pożywał, przemieniał się też w Ciało i stawał się podobny świętemu Ciału jego. Przetoż i teraz przemienia się chleb w Ciało jego. Acz się nam niewidzi Ciało, ale chleb: abyśmy się nie brzydzili jedząc jego.
W.53. Swarzyli się.
Spierali się.
-Ciało swoje.
Ciało ludzkie i to swoje.
-Jakoż ten może.
Nie wierzyli ci, iż Pan Chrystus był Bogiem, któremu nic nie jest niepodobno. Ale my karząc się ich grzechami (słowa są Cyryla świętego) mocnie wierzymy słowom Chrystusowym o tych tajemnicach: a nigdy w tak wysokich rzeczach tego słowa (Jako) ani mówmy, ani pomyślajmy. Żydowskie bowiem to słowo jest, i przyczyna wiecznego potępienia. Gdy tedy Bóg sprawuje, nie pytajmy, Jako: ale sposób i znajomość uczynku tego jemu samemu postawujmy. To wszystko św. Cyryl. Wszakże kto się nie z uporu, ale z pokory pyta, aby się nauczył: jako najświętsza Panna do anioła mówiąc: Jakoż to będzie itp. Ten niech słucha anielskiej odpowiedzi, iż się to dzieje sprawą Ducha Świętego a iż u Boga nic nie jest niepodobno.
W.54. Jeślibyście nie jedli.
To jest, gdy ustanowię sakrament Eucharystii i rozkażę go przyjmować.
Temi słowy (mówi Augustyn święty) zaleca na Pan Sakrament Ciała i Krwie swojej. Gdyż to tedy mówi o żywocie ten który sam jest żywot, będzie temu człowiekowi śmierć a nie żywot, który kłamcą czyni żywot: to jest, który nie wierzy słowom Chrystusowym. A Leo wielki tak: Gdyż to Pan nasz mówi: Jeśli nie będziecie jeść Ciała, itp. tak go pożywajmy, abyśmy nic nie wątpili o prawdzie Ciała i Krwie Chrystusowej w świętym Sakramencie. Bo to usty bierzemy, co sercem wierzymy. I próżno ten odpowiada Amen, który dysputuje o tem co przyjmuje.
-Nie pili krwi.
Z tego miejsca heretykowie dowodzić chcą, że potrzebne jest przyjmowanie Sakramentu pod oboją osobą. Ale to słaby dowód. Bo wedle ich mniemania, w tym całym rozdziale, nic się nie mówi o sakramentalnym pożywaniu Ciała i Krwie Pańskiej: jedno tylko o duchownem pożywaniu Chrystusa przez wiarę weń. A tak nic tu nie mają ani za jedną, ani za drugą osobą. Ale rozumiejąc też o sakramencie jako Katolicy rozumieją, przecie tu nie najdą podpory obojej osoby. Bo tu Pan nie wspomina ani kielicha ani wina. A którzy pod jedną osobą Chrystusa pożywają, ci i ciało jego jedzą i krew piją. Gdyż pod jedną osobą jest prawdziwe ciało i krew jego. Bo Pan Chrystus więcej nie umiera, i więcej rozdzielon być nie może. Rz 6, 9.
-Nie będziecie mieć żywota w sobie.
Nie mówi, iż ten sakrament jest potrzebny dla otrzymania pierwszej łaski, lecz żeby ją w sobie utrzymać i zachować. Co znaczy: Nie zatrzymacie życia ani zachowacie. Chociaż niekiedy ten sakrament odpuszcza grzech śmiertelny i daje pierwszą łaskę, jak naprzykład, gdy zostając kto w grzechu śmiertelnym i mając tylko niedoskonałą skruchę, w dobrej wierze przystępuje do tego sakramentu, albo że sądzi, iż ma skruchę doskonałą, albo że bez żadnej winy nie wie, że jest w grzechu śmiertelnym, albo że sądzi, iż tak godziwie postępuje.
W.55. Ma żywot wieczny.
Będzie zachowany na żywot wieczny.
-A ja go wskrzeszę.
Jako syn żywie przez ojca (mówi Hilarius) tak mów i przez Ciało Chrystusowe którego w świętym Sakramencie pożywamy. A Cyrillus: Jako, prawi, iskra ognia w siano albo w słomę wrzucona wszystko zapala: tak słowo Boże przez pożywanie Ciała jego w świętym Sakramencie z naturą naszą skazitelną złączone, czyni aby ona wszystka powstała nieśmiertelna i chwalebna. A Irenaeus: Ciała nasze (mówi) przyjmując Ciało Pańskie w Sakramencie, już nie są skazitelne, ale mające nadzieję zmartwychwstania. Bo jako św. Grzegorz Nisseński uczy: Ciało Chrystusowe bywa przyjmowane w ciała wiernych ludzi: aby tem złączeniem z nieśmiertelnem, człowiek też był nieśmiertelności uczestnikiem.
W.56. Prawdziwie jest pokarm.
Będzie brany od ludzi, jak wszelki inny pokarm materialny: nie będzie jednak pokarmem dla żywienia ciała, lecz dla umocnienia duszy.
-Prawdziwie jest napój.
Będzie brany jak wszelki inny napój.
W.57. We mnie mieszka, a ja w nim.
Jednoczy się ze mną, a ja z nim; najściślej ze mną się łączy, ciało jego łączy się z mojem ciałem, tak iż stajemy się czemś jednem. To ścisłe zdjednoczenie tak objaśnia św. Cyryl: ,,Jak gdy do roztopionego wosku wleje kto inny wosk roztopiony, jeden i drugi złączą się z sobą zupełnie; tak kto ciało i krew Zbawiciela przyjął, z nim tak się jednoczy, iż Chrystus w nim, a on znajduje się w Chrystusie.
W.58. Jako mnie posłał żyjący Ojciec.
Jak ja, posłany jako człowiek od żyjącego Ojca, mam bóstwo Ojca złączone z moją ludzką naturą, i żyję dla niego; (ludzka bowiem moja natura bierze życie z samego bóstwa i od Ojca mego, tak kto mię pożywa, wezmie życie ze mnie, ponieważ ze mną się jednoczy i we mnie mieszka. Mówi się tu nie o samem tylko życiu łaski i chwały, lecz takoż i głównie o życiu wiecznem.”
