W czasie prześladowań Izraela przez króla Antiocha Eleazar, jeden z pierwszych uczonych w Piśmie, mąż już w podeszłym wieku, o bardzo szlachetnej powierzchowności, był przymuszany do otwarcia ust i jedzenia wieprzowiny. On jednak, wybierając raczej chwalebną śmierć aniżeli godne pogardy życie, dobrowolnie szedł na miejsce kaźni, a wypluł mięso, jak powinni postąpić ci, którzy mają odwagę odrzucić to, czego nie wolno jeść nawet przez miłość do życia. On jednak powziął szlachetne postanowienie, godne jego wieku, powagi jego starości, okrytych zasługą siwych włosów i postępowania doskonałego od dzieciństwa, przede wszystkim zaś świętego i od Boga pochodzącego prawodawstwa. Dał im jasną odpowiedź, mówiąc, aby go zaraz posłali do Hadesu. «Udawanie bowiem nie przystoi naszemu wiekowi. Wielu młodych byłoby przekonanych, że Eleazar, który już ma dziewięćdziesiąt lat, przyjął pogańskie obyczaje. Oni to przez moje udawanie, i to dla ocalenia maleńkiej resztki życia, przeze mnie byliby wprowadzeni w błąd, ja zaś hańbą i wstydem okryłbym swoją starość. Jeżeli bowiem teraz uniknę ludzkiej kary, to z rąk Wszechmocnego ani żywy, ani umarły nie umknę. Dlatego jeżeli mężnie teraz zakończę życie, okażę się godny swojej starości, młodym zaś pozostawię rzetelny przykład ochotnej i wspaniałomyślnej śmierci za godne czci i święte prawa». To powiedziawszy, natychmiast wszedł na miejsce kaźni. Ci, którzy go przyprowadzili, na skutek wypowiedzianych przez niego słów zamienili miłosierdzie na surowość, sądzili bowiem, że były one szaleństwem. Mając już pod ciosami umrzeć, westchnął i powiedział: «Panu, który ma świętą wiedzę, jest jawne to, że mogłem uniknąć śmierci. Jako biczowany ponoszę wprawdzie boleść na ciele, dusza jednak cierpi to z radością, gdyż Jego się boję». W ten sposób więc zakończył życie, a swoją śmiercią zostawił nie tylko dla młodzieży, lecz także dla większości narodu przykład szlachetnej odwagi i pomnik cnoty. 2 Mch 6, 18-20. 23-31
Wyobraź sobie podeszłego w latach Eleazara, który wykazuje się wielkim męstwem w obliczu śmierci. Zauważ Jego niezwykłą mądrość. Nawet w ostatniej chwili, gdy jest zachęcany przez ,,życzliwych” ludzi do udawania, aby uniknąć śmierci – On wie, że to byłaby hańba dla niego oraz wielkie zgorszenie dla ludzi (zwłaszcza młodych). Eleazar mówi także, że uciekając przed ziemskimi katami – nie uniknie się stanięcia przed sprawiedliwym Bogiem. To przed Nim człowiek powinien czuć największy respekt.
Ten biblijny przykład zdaje się mieć ponadczasowe przesłanie. Otóż zło jest bardzo krzykliwe i przymusza często ludzi do rzeczy, które uwłaczają naszej godności. Ono posługuje się wielokrotnie lękiem przed krzywdą, śmiercią albo przynajmniej utratą jakichś znajomości. Na jednych działa w sposób bardzo nachalny, a na innych niezwykle subtelny, aby łatwiej zwieść na złą drogę.
Podczas wszelkich takich pokus potrzeba niemałej mądrości i wewnętrznego rozeznania, aby nie dać się zwieść. Dzisiejszy bohater Eleazar także mógł odczytać ostatnie zachęty do udawania w taki sposób, że Pan Bóg chce, aby jeszcze pożył i dawał ludziom swoją wielką mądrość. Ten jednak miał dobre wewnętrzne poznanie. On wiedział, że gdyby na koniec życia zaparł się wiary i prawa, to jego późniejsza mądrość nic by nie znaczyła. A tak zostawił ludziom pomnik cnoty.
Niech ten heroiczny przykład zachęci Cię dzisiaj do codziennego podążania za Bogiem i Jego świętym prawem miłości. Pozostawiaj ludziom prawdziwe pomniki cnót. Współpracuj z łaską Bożą i bądź pewien, że w swoim czasie otrzymasz wielką pochwałę od Pana.
Cokolwiek by Cię nie spotkało – głowa do góry! Pan jest z Tobą i pomoże Ci przezwyciężyć wszystkie próby.
Ty zaś, Panie, tarczą moją jesteś i chwałą,
Ty moją głowę podnosisz.
Kładę się, zasypiam i znowu się budzę,
ponieważ Pan mnie wspomaga.
I nie ulęknę się wcale tysięcy ludzi,
którzy zewsząd na mnie nastają. Ps 3, 4. 6-7
Panie, dziękuję za dzisiejszy biblijny przykład. Daj mi taką mądrość i odwagę, abym do końca życia był niezłomnym świadkiem Twojej miłości.
oraz