29 sierpnia 2022r.
Miałem spotkanie z pasterzem i dwoma kapłanami w sprawie mojej posługi w nowym miejscu. Miałem nadzieję na jakieś rozjaśnienie mojej pracy. Jeden z kapłanów zaczął mówić o konferencjach w środy i zapytał, jaki chcę mieć dzień wolny. Ja od razu skierowałem słowa do pasterza: ,,dlaczego usłyszałem od jednego z kapłanów, żebym nie siadał do konfesjonału. Jeszcze nikt mnie tak w kapłaństwie nie potraktował.” Pasterz nie odpowiedział.
Kapłan, który tak mnie potraktował, po spotkaniu przeprosił mnie sam na sam, dodając przy tym swoją narrację. Wcześniej podczas spotkania wspominany kapłan namawiał mnie na formację dla spowiedników. Zaczął też temat mojego prześladowcy nr 1 i chciał, abym spotkał się z nim w jego obecności oraz w obecności drugiego kapłana. Na początku zgodziłem się, będąc pod presją, choć wiedziałem, że prześladowca chce tylko atakować mnie. Wiedziałem, jak poniżał mnie w smsach i zaatakował na ulicy w ruchu drogowym. Poza tym trwało dochodzenie i wniosek o zakaz zbliżania się, więc nielogicznym było spotkanie. Poinformowałem o tym telefonicznie kapłana, który forsował ten pomysł na spotkaniu.
Nie otrzymałem także informacji, z czego mam się utrzymywać. Dwaj kapłani chyba myśleli, że będę uczył w szkole. Pasterz powiedział, że nie będę uczył w szkole. Byłem w niepewności do 29 sierpnia. Nie pożegnałem się także z gronem pedagogicznym w ZSSiH w Radomiu po 10 latach pracy, w której oddawałem całe serce.
3 września 2022r.
Jeden z kapłanów, który w dniu 29 sierpnia namawiał mnie na spotkanie z prześladowcą, poprosił mnie o spotkanie 4 września o godz. 20.30 w Kaplicy Wieczystej Adoracji. Zaprosił jeszcze jednego kapłana.
4 września 2022r.
Ok. godz. 19.50 poszedłem do kaplicy pomodlić się przed spotkaniem z dwoma kapłanami, które miało być o godz. 20.30. Leżałem krzyżem przed Najświętszym Sakramentem blisko figury Matki Bożej i modliłem się w uniżeniu. W tym czasie wszedł do kaplicy prześladowca nr 1 z synem. Nie zachowywał ciszy. Mówił do syna, że to ten, co tam leży… W końcu podszedł do pierwszej ławki z synem i czekał aż wstanę. Modliłem się dalej. Nachylił się do mnie i wypowiadał, co zamierza zrobić. Trwała adoracja, a ja przepraszałem Jezusa za to zachowanie. W końcu prześladowca wstał tyłem do Jezusa i zaczął mówić do ludzi: ,,ten, co tu leży…” Siostra wyprosiła prześladowcę na zewnątrz. Rozmawiała z nim ok. 30 min. Prześladowca nie odjeżdżał po zdarzeniu. Najprawdopodobniej czekał na kapłanów. Musiał wiedzieć, że przyjadą. Odjechał dopiero po rozmowie z nimi na zewnątrz o godz. 20.45.
Ja leżałem dalej i modliłem się aż do godz. 20.30 do rozpoczęcia różańca. Wiedziałem, że wtedy będzie więcej ludzi i wizja na żywo, a ja będę mógł bezpiecznie wstać. Gdy wracałem do pokoju, to minąłem przerażoną siostrę, która powiedziała: ,,niech ksiądz nawet nie wychodzi”. Zamknąłem się w pokoju. Gdy ktoś pukał, to nie wiedziałem, czy otwierać. Nie wiedziałem, czy kapłani wpuścili prześladowcę do środka (w końcu chcieli z nim i ze mną konfrontacji). Jeden z kapłanów zadzwonił telefonem, abym otworzył.
Bezpośrednio po tym zdarzeniu odbyło się spotkanie z wyżej wymienionymi księżmi. Zaczęło się od grobowych min. Potem były ustalenia, co do godzin i dni posługi w konfesjonale. Po kilkudziesięciu minutach kapłani byli w bardzo dobrych humorach i śmiali się z jakichś sytuacji. Bolała taka postawa, ale wybaczyłem.
Od jednej z sióstr dowiedziałem się, że prześladowca zapowiedział ludziom, że będzie przychodził codziennie.
Ciąg dalszy nastąpi…