23 kwietnia 2023 roku ciąg dalszy
W tym dniu przeczytałem ciekawe treści w jednej z książek autorstwa Henryka Pająka:
(kontynuacja treści z wpisu z dnia 19.07.2024r.)
,,-zniesienie audycji Apostolstwa Chorych, utrudnianie nabożeństw niedzielnych przez przymusowe ,,zabawy świąteczne” w godzinach nabożeństw, utrudnianie dzieciom udziału w Bierzmowaniu, biskupom wizytacji kanonicznych, utrudnianie budowy ołtarzy z okazji Bożego Ciała, liczne prowokacje UB podczas takich procesji;
-kapłani stojący z dala od spraw politycznych, terroryzowani są przez organa bezpieczeństwa publicznego i zmuszani do niegodnej charakteru kapłańskiego akcji wywiadowczej. Przy tej okazji muszą wysłuchiwać obelg i bluźnierstw, rzucanych na dogmaty Wiary, na Kościół i hierarchię kościelną; urażeni są w swych uczuciach religijnych ośmieszaniem tego, co dla nich drogie.
-opodatkowanie duchowieństwa;
-utrudnianie odbudowy budynków kościelnych, w tym Kurii Arcybiskupiej przy ul. Miodowej w Warszawie, szpitala św. Jana Boromeusza dla umysłowo chorych i wiele innych;
-represyjna zmiana przepisów prawa o stowarzyszeniach i zgromadzeniach;
-wprowadzenie obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych przez duchownych (zarz. Min. Skarbu z 12 lipca 1949 r.);
-nakaz przekazania urzędom stanu cywilnego parafialnych ksiąg metrykalnych;
-upaństwowienie szpitali kościelnych;
-szykany podczas Kongresu Różańcowego w Inowrocławiu (9.X.1949 r.): m.in. zakaz procesji, pielgrzymek z parafii, loty pokazowe samolotów, imprezy sportowe w tym samym czasie, zakaz oddalania się pojazdów poza wieś, zarządzone zebrania sołtysów, niedzielny przegląd koni w Inowrocławiu, masowe wezwania duchowieństwa z trzech dekanatów na ,,rozmowy”, itp. (Te wzorce będą udoskonalane w ciągu następnych dziesięcioleci rządów żydokomuny)
-likwidacja ,,Caritasu” – kościelnej instytucji charytatywnej prowadzącej setki placówek, poprzedzona masową ,,kontrolą”, mającą wykazać liczne nadużycia;
-terror wobec księży i osób zakonnych z kręgu ,,Caritasu”: kapłanów, siostry zakonne i wiernych sprowadza się na antykościelne konferencje, zebrania i wiece w różny sposób, nie pomijając terroru, podstępu (zapraszając na rzekome wykłady lub wezwania służbowe itp.), nakazów, czy wywieranie silnego bardzo nacisku moralnego nie tylko osobiście przez starostów, wojewodów, czy prezydentów miast, lecz nawet przez czynniki partyjne i urzędników Bezpieczeństwa Publicznego. Były wypadki, że robiono po prostu łapanki na księży, wyciągano ich wczesnym rankiem z łóżek przy pomocy uzbrojonych w karabiny milicjantów, którzy niekiedy nie pozwalali na odprawienie Mszy św. lub zmuszali do przerywania czynności religijnych, także często zwożono księży w strojach liturgicznych;
-wymuszone Porozumienie między Rządem a Episkopatem Polski, w którym Episkopat był zmuszony potępić m.in. podziemny opór społeczeństwa wobec okupanta sowieckiego;
-usunięcie ponad 500 księży z polskich szkół;
-powołanie i uprzywilejowanie instytucji tzw. ,,księży patriotów” oraz ich pisma: Głos kapłana;
-wymyślny system represji wobec duchownych: wzywania, groźby, przetrzymywania, szantaże;
-usunięcie biskupów i likwidacja diecezji wschodnich (wrzesień 1950 r.);
-nakaz rozprowadzania pism katolickich przez monopolistę – państwowy ,,Ruch”, który zastosował liczne utrudnienia;
-zmuszanie księży niezależnych do udziału w imprezach tzw. ,,Księży Bojowników o Wolność i Demokrację, w sprawie tzw. walki o pokój;
-nagminne ingerencje w sprawy personalne Kościoła
-zakaz procesji w Święto Bożego Ciała;
-odmowa mszy dla młodzieży z okazji zakończenia roku szkolnego 1950/51;
-utrudnianie wizytacji kaplic szpitalnych przez Prymasa;
-niezliczone oszczerstwa prasowe i radiowe pod adresem duchowieństwa i Episkopatu. Pisanina ,,Trybuny Ludu” nadaje się do prokuratora;
-przetrzymywanie przedmiotów kultu zagrabionych przez hitlerowców, odzyskanych i zdeponowanych na Wawelu;
-upaństwowienie przedszkoli i internatów kościelnych;
-zakaz odmawiania brewiarza przez uwięzionych księży;
-dyskryminacyjne zapisy wobec Kościoła w nowej Konstytucji;
-rewizje w seminariach duchownych, stosowanie bicia i karcerów wobec aresztowanych uczniów (list Prymasa w tej sprawie z 18.II.1952 r. do Bieruta);
-rozpowszechnianie wśród dzieci demoralizujących książek (…) i wielu innych;
-konfiskata w bibliotekach szkolnych i publicznych książek o wymowie religijnej;
-zmiany w Kodeksie Karnym, całkowicie liberalizujące aborcję;
-brutalna ingerencja w jurysdykcję zakonu Bernardynów (zwłaszcza po procesie zakonników w Radecznicy na Zamojszczyźnie);
-likwidacja Niższych Seminariów Duchownych Zgromadzeń Zakonnych (1952 r.) i bezprawne zajęci lokali zakonnych oraz ich dóbr. W liście Prymasa do Bieruta w tej sprawie, czytamy m.in.:
,,Obraz niszczonych urządzeń wewnętrznych domów zakonnych, wyłamywanych zamków, rozbijania drzwi, sprzętów ładowanych na wozy – czyż nie przypomina scen z antyreligijnej wojny meksykańskiej, czy najstraszniejszego antyklerykalizmu francuskich Combezów? (…) Zniszczono nam ,,Caritas”, pozbawiono nas drukarni, zabrano nam wydawnictwa księgarskie; sposób postępowania cenzury z resztkami tygodników katolickich wygląda na dokuczliwą zabawę, a nie na urzędowanie. Zostaliśmy pozbawieni przedszkoli, domów dziecka, przytułków, szpitali, których Kościół tyle zorganizował w ciągu wieków. Metody postępowania pracowników Urzędu do spraw Wyznań wskazują, że na czele niszczycieli katolicyzmu w Polsce idzie właśnie ten Urząd”.
-wyrzucenie z KUL profesorów: (…)
-masowe nasyłanie na KUL w roli studentów – agentów UB;
-brak zgody cenzury na wydanie Katechizmu Katolickiego i Śpiewnika Kościelnego;
-utrudnianie duchownym dostępu do ubezpieczeń społecznych;
-masowe ,,profilaktyczne” przesłuchania księży, zakonników i zakonnic;
-tworzenie elitarnych ateistycznych szkół Towarzystwa Przyjaciół Dzieci;
-blokada pozwoleń na budowy kościołów;
-zakaz nauczania religii nawet w salach katechetycznych (1955 r.) po uprzednim ususnięciu religii ze szkół w latach poprzednich;
-utrudnianie rekolekcji wielkopostnych przez wymyślne szykany;
-wytrwałe więzienie Prymasa. (…) w dniu 28.X.1955 r., w rozmowie z przewodniczącym Episkopatu biskupem M. Klepaczem:
,,Prymas był mącicielem porządku publicznego, wrogiem Polski Ludowej. Nigdy nie wróci na stanowisko”;
-obłożenie podatkiem obrotowym i dochodowym cmentarzy na Bródnie i Powązkach w Warszawie;
-prawdziwa wojna wiernych i duchowieństwa o zgodę na budowę kościoła w Nowej Hucie;
-decyzja o samolikwidacji szeregu szkół technicznych prowadzonych przez zakony, metodą zakazu naboru do klas pierwszych w roku szkolnym 1956/57;
-nikczemne przekłamania (…) na temat Episkopatu i Prymasa w chwili jego zwolnienia z więzienia”.
Tego dnia wysłałem pismo do jednego z proboszczów z wezwaniem do udzielenia informacji na moje pismo z czerwca 2023 roku, na które nie otrzymałem odpowiedzi przez wiele miesięcy.
Tego dnia wysłałem także pismo do biskupa z wnioskiem o odwołanie pewnego dekretu dotyczącego mojej osoby.